dystynkcje
-
oznaczenia na mundurze wskazujące na rangę wojskową lub zawodową jego posiadacza
-
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Wojsko i wojna
czynności, przedmioty, miejsca związane z wojskiem i wojną -
- oficerskie; generalskie, kapitańskie dystynkcje
- dystynkcje kapitana, majora, porucznika, pułkownika, sierżanta
- dystynkcje na mundurach
- mundur bez dystynkcji
- mundur z dystynkcjami
- pozbawić dystynkcji
- nosić, zerwać/zrywać dystynkcje
-
Przy biurku, bokiem do drzwi, siedział pochylony drągal z dystynkcjami sierżanta podchorążego i pisał coś w książce meldunkowej.
źródło: NKJP: Grzegorz Mathea: IV Rzeczpospolita, 2005
[...] do klasy wchodzi pan w wojskowym angielskim mundurze z dystynkcjami kapitana, małe srebrne krzyżyki na fioletowym tle na wyłogach zdradzają, że to kapłan.
źródło: NKJP: Andrzej Czcibor-Piotrowski: Cud w Esfahanie, 2001
Także wyglądali inaczej, ubrani solidnie, pod krawatami, niektórzy zachowali fragmenty stroju mundurowego. Jeden na przykład nosił wojskowe spodnie, koszulę i bluzę z pagonami, ale bez dystynkcji.
źródło: NKJP: Marek Nowakowski title Powidoki, 2010
Miał na sobie zielonkawy, zupełnie nowy mundur z dystynkcjami podchorążego.
źródło: NKJP: Andrzej Zaniewski: Król Tanga, 1997
„Sierżant” przechadzał się ulicami i nawet pozdrawiał tych, za których się przebrał. Policyjną koszulę i dystynkcje kupił na targu tylko po to, żeby mundurem zaimponować kobiecie.
źródło: NKJP: Jerzy Witaszczyk: Co może przywódca, Dziennik Łódzki, 2002-09-04
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny:
liczba pojedyncza liczba mnoga M. dystynkcje
D. dystynkcji
C. dystynkcjom
B. dystynkcje
N. dystynkcjami
Ms. dystynkcjach
W. dystynkcje