babusia

Tosiek zajrzał ukradkiem do pokoju. Otworzyła oczy. [...] - Przepraszam, babusiu. Spałaś?

źródło: NKJP: Teresa Bojarska: Świtanie, przemijanie, 1996

Jakby inaczej chłopak wychowany na krakowskich ulicach: [...], chodzący na grandę przez drewniany wysoki płot do ogrodu i sadu oo. karmelitów na Rakowickiej, odwiedzający od czasu do czasu ciotki, stryjów i „babusię” w pobliskich Toniach, odnalazł w sobie jakieś ciągoty do polsko-ukraińskiego pogranicza?

źródło: NKJP: Luźne zapiski, Dziennik Polski, 1999-07-16

Po co zatem mówić ciągle dzieciakom: „No zjedz troszeczkę! No...! Za tatusia, za mamusię, za babusię ...”???

źródło: NKJP: Aleksander Binsztok: Kiedy kropla drąży skałę, czyli droga do mistrzostwa w komunikacji perswazyjnej, 2009