obducent
-
książk. lekarz przeprowadzający obdukcję - obejrzenie ciała
-
Jeżeli wyrazu obducent używamy w odniesieniu do kobiety, we wszystkich kontekstach może występować forma równokształtna z M. lp., a wyraz może przyłączać formy żeńskie czasownika i przymiotnika, np. obducent przyszła, spotkanie z nową obducent, Anną Kowalską. Może też zostać zachowana odmiana i składnia charakterystyczna dla rzeczowników rodzaju m1, np.: spotkanie z nowym obducentem, Alicją Kowalską.
-
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA FIZYCZNA
Choroby i ich leczenie
osoby związane z leczeniem -
Obducent stwierdził, iż zmarły liczył lat ok. 35, jego wzrost nie przekraczał 170 cm, a włosy miał koloru czarnego.
źródło: NKJP: Tajemnica angielskiego kufra, Dziennik Polski, 2000-06-03
Adwokat oskarżonego wniósł o przesłuchanie w toku procesu doktora S., pierwszego i jedynego obducenta zwłok Józefa K.
źródło: NKJP: Z piętnem Kaina, Dziennik Polski, 1999-05-15
Pani obducent napisała sprawozdanie z oględzin zwłok aż na 10 stron, ale nie ma ani słowa o przyczynie zgonu i godzinie zgonu.
źródło: Internet: forumprawne.org
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m1
liczba pojedyncza liczba mnoga M. obducent
obducenci
ndepr obducenty
depr D. obducenta
obducentów
C. obducentowi
obducentom
B. obducenta
obducentów
N. obducentem
obducentami
Ms. obducencie
obducentach
W. obducencie
obducenci
ndepr obducenty
depr