warchoł - Wielki słownik języka polskiego PAN

książk. pejorat. osoba wywołująca kłótnie oraz zamęt, a także łamiąca prawo dla osiągnięcia własnych korzyści

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Usposobienie człowieka

określenia człowieka ze względu na jego usposobienie

CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

Zasady współżycia społecznego

zachowania i wyrażenia nieakceptowane społecznie

polityczny; sławny, znany warchoł; sejmowe; szlacheckie warchoły
warchoł i pieniacz, warchoł i zdrajca; warchoły i pijanice, warchoły i wichrzyciele; awanturnicy i warchoły, pijacy i warchoły
potępić/potępiać warchołów

	Po kilku godzinach ruch został przywrócony, prowodyrzy aresztowani i będą odpowiadać przed kolegiami i sądami. Społeczeństwo Radomia, Płocka i Ursusa jest oburzone tym, że w ich miastach znalazły się bandy warchołów i zamierza dać im zdecydowany odpór. źródło: NKJP: Maciej Pinkwart, Dziewczyna z Ipanemy, 2003
	W dobie zaborów za naganne uznano także zbyt łagodne traktowanie zdrajców czy warchołów, którzy stawali na czele buntów przeciwko monarsze. źródło: NKJP: Janusz Tazbir, Silva rerum historicarum, 2002
	W konfederacji barskiej znalazły się elementy najróżniejsze, wrogowie Stanisława Augusta i warchołowie, masoni i katolicy. źródło: Karol Górski, Zarys dziejów katolicyzmu polskiego, 2008
	Sytuacja, gdy urzędnik państwowy [...], dziennikarz czy ktokolwiek inny feruje wyroki, nie czekając, aż uczyni to sąd, jest w państwie prawa skandalem wołającym o pomstę do nieba. Taki urzędniczo-dziennikarski warchoł [...], powinien zostać boleśnie ukarany tak, aby nigdy więcej nie przyszło mu do głowy ogłaszać przestępcami ludzi, którym sąd jeszcze winy nie udowodnił! źródło: NKJP: Internet
	Zachowujemy się jak burzyciele i warchoły, którzy w walce o władzę poświęcają wszystko, domy i rodziny [...] źródło: NKJP: G. Wawoczny, Dramatyczna sesja, Nowiny Raciborskie, 2004-02-03

część mowy: rzeczownik

rodzaj gramatyczny: m1