bandura
-
ludowy instrument strunowy podobny do mandoliny, rozpowszechniony zwłaszcza na Ukrainie
-
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Działalność artystyczna człowieka
muzyka -
hiperonimy: instrument
-
- grać na bandurze
-
Śpiewał stare religijne pieśni, przygrywając na lirze korbowej i bandurze.
źródło: NKJP: Mirosław Haponiuk: Rozśpiewać głuszę, Gazeta Wyborcza, 1994-08-17
Przy akompaniamencie bandury dumki opisywały bohaterskie czyny ukraińskich kozaków i ich poszukiwanie pokoju i wolności.
źródło: NKJP: (mz): Od baroku do współczesności, Sztafeta nr 30, 2007
Podobno w jego gabinecie zamiast drogich, obitych skórą mebli można zobaczyć łapcie, kozacką bandurę i stare wydanie ukraińskiej Biblii.
źródło: NKJP: Maria Nurowska: Powrót do Lwowa, 2008
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: ż
liczba pojedyncza liczba mnoga M. bandura
bandury
D. bandury
bandur
C. bandurze
bandurom
B. bandurę
bandury
N. bandurą
bandurami
Ms. bandurze
bandurach
W. banduro
bandury
-
łac. pandūra 'instrument muzyczny o 3 strunach'
z gr. pandoúra 'lutnia trzystrunna'