pot.
cecha zjawiska / obiektu opisywana przez nadawcę jest według niego bardzo intensywna
|
Na dole, w gabinecie wuja bawiono się, że hej!
źródło: NKJP: Krystyna Uniechowska-Dembińska: Był pałac, 2008
|
|
A ona bez wściekłości, śmiała się, podskakiwała i klęła, że hej!
źródło: NKJP: Wiesław Myśliwski: Kamień na kamieniu, 2008
|
|
Miałem takiego pietra, że hej. Najchętniej uciekłbym gdzie pieprz rośnie...
źródło: NKJP: Maria Nurowska: Listy miłości, 2008
|
|
Zbytnio się boi, strach głuszy wszystkie inne myśli. A jest tych myśli, że hej.
źródło: NKJP: Andrzej Sapkowski: Wieża Jaskółki, 2001
|
|
Najważniejsze, że niedługo stąd wyjdę i będę robił interesy z Niemcami, że aż hej.
źródło: NKJP: Stanisław Dygat: Jezioro Bodeńskie, 1995
|
część mowy: operator metapredykatywny
podklasa: operator gradacji
_, że hej |
szyk: zewnętrzny: stały: postpozycja wewnętrzny: stały |
Data ostatniej modyfikacji: 09.08.2018
Copyright© Instytut Języka Polskiego PAN