życie uchodzi z kogoś

Życie uchodziło z nich, dopalało się cicho, jak garstka karbidu zwilżonego wodą. Snuli się niedołężnie wspierając o mury, a kiedy kruche piszczele nie mogły więcej unieść wycieńczonych, zamorzonych ciał, kładli się pokotem na kamieniach.

źródło: NKJP: Bogdan Wojdowski: Chleb rzucony umarłym, 1971

Kiedyś jeszcze zatęsknisz do ojca. Do tej jego śmierci będziesz wracał nieustannie. A w końcu wyda ci się z całą dotkliwą realnością, że byłeś przy jego umieraniu. Że widziałeś, jak uchodzi z niego życie.

źródło: NKJP: Tadeusz Konwicki: Kronika wypadków miłosnych, 1974

Koniec ubiegłego wieku. Samotna postać sunie w kierunku pobliskiej Bonity. Kradzionym mułem Billy ucieka od mamy. Następnej nocy partia pokera w kantynie. Cóż to był za ryk, gdy przeciwnicy przetaczali się po deskach podłogi. Billy wypalił. Życie uchodziło z Cahilla powoli.

źródło: NKJP: Karol Jałochowski: Klondyke, miasto na sprzedaż, Polityka, 2001-01-27

Chwytał się rozpaczliwie desek, jakby ratując się przed upadkiem w brudnożółtą, błotną maź, chciał zatrzymać uchodzące z niego życie. Osunął się powoli, a gdy leżał z twarzą w ziemi, jeden z zabójców podszedł i strzelił do niego jeszcze raz.

źródło: NKJP: Wojciech Jagielski: Modlitwa o deszcz, 2002