mówiący wie, że jest tak, jak mówi i wie, że mogło tak nie być; dobrze, że tak jest
wykładnik postawy emocjonalnej
|
Chodziły też pogłoski, szczęściem nie sprawdzone, że na zachodnim froncie poległ pod Monte Cassino jedyny syn hrabiny, piękny ułan.
źródło: NKJP: Teresa Bojarska: Świtanie, przemijanie, 1996
|
|
Szczęściem ranek przed wyjazdem męża był dobry.
źródło: NKJP: Krystyna Kofta: Złodziejka pamięci, 1998
|
|
Byli stąd doskonale widoczni zarówno z okna dyżurki oficera, jak i z wartowni. Szczęściem stali odwróceni do niej plecami.
źródło: NKJP: Grzegorz Mathea: IV Rzeczpospolita, 2005
|
|
Szczęściem, chyba nie dosłyszał.
źródło: NKJP: Ewa Berberyusz: Moja teczka, 2006
|
szczęściem _ w Zd. twier. |
szyk: zmienny: neutralna antepozycja często w parentezie |
Data ostatniej modyfikacji: 29.12.2018
Copyright© Instytut Języka Polskiego PAN