niestety

  • mówiący wie, że jest tak, jak mówi i wolałby, żeby tak nie było
  • komentarz przyrematyczny

  • wykładnik postawy emocjonalnej

  • używane także jako odpowiedź na pytanie, potwierdzająca

  • Plan ten niestety zaginął i nie został odnaleziony.

    źródło: NKJP: Ryszard Henryk Bochenek: Twierdza Jasna Góra, 1997

    Niestety, nie są znane polskie przepisy kulinarne z tej epoki i tylko dzięki różnorodnym rachunkom zestawionym z zawartością obcych książek kucharskich oraz jadłospisów można snuć domysły na temat sposobu przyrządzania posiłków.

    źródło: NKJP: Andrzej Chwalba (red.): Obyczaje w Polsce. Od średniowiecza do czasów współczesnych, 2005

    Ale dźwięk mam niestety marny!

    źródło: NKJP: Juliusz Machulski, Piotr Wereśniak, Ryszard Zatorski: Kiler, 1998

    Jeśli się o czymś nie mówi, to coś nie istnieje. Milczenie jako polityczny sposób bycia. Udawało się: niestety dzięki smyczy.

    źródło: NKJP: Anna Strońska: Dopóki milczy Ukraina, 1998

    W takich przypadkach, niestety nazbyt częstych, dzieci, w sensie emocjonalnym, przejmują rolę rodziców swoich rodziców.

    źródło: NKJP: Wojciech Eichelberger: O co pytają dzieci? O miłości i wychowaniu, 1999

  • część mowy: partykuła

    podklasa: preferencji

  • niestety _
    w Zd. twier.
    szyk: zmienny: neutralna antepozycja
  • st.pol. niestojcie / niestocie 'łapaj, gwałtu; biada, niestety'

    Pierwotnie okrzyk wzywający pomocy przeciw przestępcy 'nie stójcie'; zob.  stać 

CHRONOLOGIZACJA:
SPXVI
SJPXVII
SL
SWil
SJPWar
SJPDor
SJPSz
SJPDun
ISJP
PSWP
USJP
Data ostatniej modyfikacji: 17.04.2015