-
mówiący wie, że jest tak, jak mówi i wolałby, żeby tak nie było
-
-
wykładnik postawy emocjonalnej
-
używane także jako odpowiedź na pytanie, potwierdzająca
-
-
|
Plan ten niestety zaginął i nie został odnaleziony.
źródło: NKJP: Ryszard Henryk Bochenek: Twierdza Jasna Góra, 1997
|
|
Niestety, nie są znane polskie przepisy kulinarne z tej epoki i tylko dzięki różnorodnym rachunkom zestawionym z zawartością obcych książek kucharskich oraz jadłospisów można snuć domysły na temat sposobu przyrządzania posiłków.
źródło: NKJP: Andrzej Chwalba (red.): Obyczaje w Polsce. Od średniowiecza do czasów współczesnych, 2005
|
|
Ale dźwięk mam niestety marny!
źródło: NKJP: Juliusz Machulski, Piotr Wereśniak, Ryszard Zatorski: Kiler, 1998
|
|
Jeśli się o czymś nie mówi, to coś nie istnieje. Milczenie jako polityczny sposób bycia. Udawało się: niestety dzięki smyczy.
źródło: NKJP: Anna Strońska: Dopóki milczy Ukraina, 1998
|
|
W takich przypadkach, niestety nazbyt częstych, dzieci, w sensie emocjonalnym, przejmują rolę rodziców swoich rodziców.
źródło: NKJP: Wojciech Eichelberger: O co pytają dzieci? O miłości i wychowaniu, 1999
|
-
część mowy: partykuła
podklasa: preferencji
-
niestety _ w Zd. twier. |
szyk: zmienny: neutralna antepozycja |
-
st.pol.
niestojcie / niestocie
'łapaj, gwałtu; biada, niestety'
Pierwotnie okrzyk wzywający pomocy przeciw przestępcy 'nie stójcie'; zob. stać
CHRONOLOGIZACJA:
SPXVI
SJPXVII
SL
SWil
SJPWar
SJPDor
SJPSz
SJPDun
ISJP
PSWP
USJP
Data ostatniej modyfikacji: 17.04.2015