UKRYJ ODMIANĘ ROZWIŃ WSZYSTKO DRUKUJ

skądże

XV w., SStp

Zob. skąd
Zob. że

1. Skądże miałbym to wiedzieć?

mówiący uważa, że nie jest dobrze myśleć, że wie coś o prawdziwości tego, o czym mowa

wykładnik pytania

	Co się stało z tamtym dzieckiem? Skądże mam wiedzieć, legenda rodzinna o tym nie wspomina. źródło: NKJP: Antoni Kroh: Starorzecza, 2010
	- Steniusiu! Miej litość nade mną... - szlocha już prawie pan Mufka. - Wszak wiesz, że krwi bym ci z serca utoczył! Skądże ci wezmę herbaty? źródło: NKJP: Beata Obertyńska: W domu niewoli, 2005
	- Ich bin schon neun Jahre krank. Po niemiecku, bezbłędnie, każde słowo jak się należy. A skądże to - myślę - ojciec po niemiecku umie? Zdawało się, znam dobrze swojego ojca. źródło: NKJP: Henryk Sekulski: Przebitka, 2001
	- Pytał pan, czy nie podejrzewam kogoś o zamordowanie inżynierowej Jarzęckiej. A skądże ja mógłbym kogoś podejrzewać?! źródło: NKJP: Zygmunt Zeydler-Zborowski: Czarny mercedes, 1958
	Jego niewzruszony upór rozdrażniał mnie. Był dla mnie czymś nowym, niespodziewanym w jego usposobieniu. Skądże brało się tyle nieustępliwości w młodym czerwonoskórym? źródło: NKJP: Arkady Fiedler: Wyspa Robinsona, 1954

część mowy: modyfikator deklaratywności

podklasa: operator zdania pytajnego

skądże_ Zd._pyt.
szyk: stały: na początku zdania, rzadziej po inicjalnym A

mówiący zaprzecza temu, co zostało powiedziane, sądząc, że to nie jest dobre, że rozmówca sądzi, że to, co powiedziane, jest prawdą

wykładnik niezgody

	(quasi)synonimy:	akurat II, gdzie tam, gdzież tam, nic podobnego
	(quasi)antonimy:	otóż to, owszem, właśnie

	- Gorszę cię? - Skądże. źródło: NKJP: Ewa Przybylska: Dotyk motyla, 1994
	- Przynajmniej wyciera po sobie? - spytała. - Skądże! - rzuciłem z oburzeniem. - Właśnie wtedy najbardziej się śpieszy. źródło: NKJP: Aleksander Minkowski: Szaleństwo Majki Skowron, 1972
	- Niech pan mnie źle nie wspomina - szepnąłem. - A ty mojej pomocy - poprosił. - Ale skądże, nigdy! - zawołałem. źródło: NKJP: Tadeusz Breza: Urząd, 1960
	- Dobrze, pozdrowię. Coś się stało? - Nie, skądże, nic się nie stało. źródło: NKJP: Piotr Krawczyk: Plamka światła, 1997
	— Mam nadzieję, że przynajmniej pan nie jest w to zamieszany? — Ja? Skądże! źródło: NKJP: Marek Ławrynowicz: Korytarz, 2006

część mowy: komentarz metatekstowy

podklasa: dopowiedzenie

/skądże/
ograniczenia zakresu użycia: nie: po Zd. _rozk
szyk: stały: stały obligatoryjny poprzedzający kontekst

Data ostatniej modyfikacji: 18.03.2019