otóż to
-
mówiący zgadza się z tym, co zostało powiedziane, uważając, że jest to trafne
-
wykładnik zgody
-
(quasi)synonimy: dokładnie II
właśnie
(quasi)antonimy: nic podobnego
skąd
skąd znowu
skądże
skądże znowu
-
- To śmieszne! - Azbest. - Pan Bóg bawiłby się w podrzucanie jajek?
- Otóż to! - głos Profesora. Zatroskany.źródło: NKJP: Edward Redliński: Szczurojorczycy, 1997
- Z ciebie jest duży filozof. A co ty widzisz „niedokładnie”?
- Otóż to! - powiedział. - To jest najważniejsze! Lepiej coś wiedzieć niedokładnie niż nic w ogóle nie wiedzieć.źródło: NKJP: Jerzy Broszkiewicz: Wielka, większa i największa, 1994
- Nie ma nic za darmo - odrzekła Suzanne podnosząc kieliszek. Była to nalewka na śliwkach, klarowna i mocna.
- Otóż to, wiem, że jest pani w potrzebie. A nadarza się okazja, że mogę być pomocny.źródło: NKJP: Maria Nurowska: Panny i wdowy. Czyściec, 1993
-
część mowy: komentarz metatekstowy
podklasa: dopowiedzenie
-
/otóż to/ szyk: wewnętrzny: stały
zewnętrzny: stały: postpozycja względem obligatoryjnego poprzedzającego kontekstu