faux pas

Rasowi, brytyjscy ptasiarze przyjście na ornitologiczną wycieczkę w jaskrawym, kolorowym ubraniu uważają za straszne faux pas!

źródło: NKJP: Ekwipunek ptakoluba, Dziennik Polski, 2000-03-04

[...] otwarcie na Zachód i jego prawdziwie wyższe sfery wymaga dostosowania się do ich bon tonu. A w nich, proszę Państwa, nic się od wieku nie zmieniło. Nadal mówienie o chorobach uważane jest za grube faux pas, które przystoi kuchtom, a nie ludziom z towarzystwa.

źródło: NKJP: Mówienie o chorobach, Dziennik Polski, 2002-07-29

Żelazna reguła brzmi: widelcem trzymanym w lewej dłoni nabijamy; nigdy nim natomiast nie nabieramy. Jego prawidłowe ustawienie jest więc wybrzuszeniem do góry. Każde odwrócenie go do pozycji zębami do góry jest faux pas. I to grubym.

źródło: NKJP: Dziennik Polski, 2002-05-25

Od czasu do czasu rozmawiam z kimś, kto zwraca się do mnie per „ty”, a ja nie mam pojęcia, kto to jest, wypowiadam się więc dyplomatycznie i na okrągło, żeby nie popełnić faux pas, jak w anegdocie o tym panu, który zapytał swojego rozmówcę „A jak mamusia?...”, po czym przypomniał sobie, że mamusia rozmówcy zmarła, więc dodał szybko: „...czy nadal nie żyje?”

źródło: NKJP: Daniel Passent: Choroba dyplomatyczna, 2002

Moje nieliczne faux-pas towarzyskie i tak przeważnie są przyjmowane jako żart, bo ludzie traktują mnie wciąż jak człowieka z kabaretu...

źródło: NKJP: Milena Kochanowska: Nasze faux-pas, Gazeta Poznańska, 2003-02-01