-
2.
książk. dziecko, które robi co chce, przeszkadzając tym innym -
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Usposobienie człowieka
określenia człowieka ze względu na jego usposobienie -
Nie zostawia się kilkulatka samego, nie wiadomo, co takiemu bisurmanowi jak ja strzeli do łebka, jeszcze co stłucze, podpali, podrze.
źródło: Internet: t3kstura.eu
Trenerskie szlify zdobywał w Instytucie Pedagogicznym i miał w sobie tyleż z wychowawcy, co z trenera, bo małego bisurmana udało mu się okiełznać, dorzucając do zajęć sportowych - oprócz autorytetu - garść zwykłego, ludzkiego ciepła.
źródło: Krystyna Kurczab-Redlich: Wowa, Wołodia, Władimir, 2016 (books.google.pl)
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m1
liczba pojedyncza liczba mnoga M. bisurman
bisurmani
bisurmanie
ndepr bisurmany
depr D. bisurmana
bisurmanów
C. bisurmanowi
bisurmanom
B. bisurmana
bisurmanów
N. bisurmanem
bisurmanami
Ms. bisurmanie
bisurmanach
W. bisurmanie
bisurmani
bisurmanie
ndepr bisurmany
depr -
Wg Brücknera: z arab. turec. müsulmān, muslimīn, ‘wyznawcy islamu, poddania się woli Bożej’. Zamiana m- w b-, t. j. rozpodobnienie (stałe; tak samo st.rus. Bochmet z Mohamed), polega na narzeczu tureckiem, jak i wymiana pierwotnego l na r w st.czes. Besermene. W dawnym pol. występowały różne warianty: muzurmani, bursormani, bursomani.