ubarwienie - Wielki słownik języka polskiego PAN

1.

kolor skóry lub sierści zwierzęcia bądź też piór pokrywających ciało ptaka

KATEGORIE FIZYCZNE

Cechy i właściwości materii

kolory i światło

CZŁOWIEK I PRZYRODA

Świat zwierząt

budowa i funkcjonowanie organizmów zwierzęcych

hiperonimy:

barwa
kolor

atrakcyjne, ciekawe, efektowne, oryginalne, piękne, wspaniałe; skromne; charakterystyczne, jednolite, kontrastowe, kolorowe, różnorodne, zmienne, zróżnicowane; ciemne, intensywne, jaskrawe, jasne, płowe; białe, brązowe, brunatne, czarne, czarno-białe, czerwone, srebrzyste, szare, zielone; letnie, zimowe ubarwienie; ubarwienie godowe; ochronne, odstraszające, ostrzegawcze, maskujące
ubarwienie samców, zwierząt; brzucha, ciała, głowy, grzbietu, piór, sierści, skrzydeł
ubarwienie i kształt
zmienność ubarwienia
zmieniać ubarwienie; mieć, posiadać jakieś ubarwienie

Dorodne zwierzęta o nietypowym ubarwieniu miały cieszyć oko, a nie dostarczać mięsa i łowieckiej rozrywki.

źródło: NKJP: Sławomir Orlicki: Jeleń na baranich nogach, Dziennik Łódzki, 2004-08-28

Ptak jest mniejszy od znanego wszystkim szpaka, bardziej wysmukły, a jego maskujące ubarwienie czyni go niewidocznym na tle ziemi.

źródło: NKJP: Skowronek, Dziennik Polski, 2004-04-08

Ryba charakteryzuje się zróżnicowanym ubarwieniem ciała. Grzbiet najczęściej jest zielonoszary, a brzuch jaśniejszy, prawie biały.

źródło: NKJP: (józ): Sandacz, czyli smocza ryba, Dziennik Tczewski, 2000-01-07

część mowy: rzeczownik

rodzaj gramatyczny: n2

Inne uwagi

Zwykle lp

+

ubarwienie

+

(CZEGO)