zapłonąć - Wielki słownik języka polskiego PAN

7.a

książk. o uczuciach: nabrać wielkiej intensywności

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Stany psychiczne człowieka

zachowania emocjonalne

synonimy:

rozgorzeć
rozpalić się
zagorzeć
zajarzyć się

Ona i poeta spotkali się w Höxter, małym westfalskim miasteczku. Tutaj na chwilę zapłonęło jakieś uczucie, [...]

źródło: NKJP: Kira Gałczyńska:Nie wrócę tu nigdy czyli Pożegnanie z Mazurami, 1998

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	zapłonąłem +(e)m zapłonął	zapłonęłam +(e)m zapłonęła	zapłonęłom +(e)m zapłonęło	zapłonęliśmy +(e)śmy zapłonęli	zapłonęłyśmy +(e)śmy zapłonęły
2 os.	zapłonąłeś +(e)ś zapłonął	zapłonęłaś +(e)ś zapłonęła	zapłonęłoś +(e)ś zapłonęło	zapłonęliście +(e)ście zapłonęli	zapłonęłyście +(e)ście zapłonęły
3 os.	zapłonął	zapłonęła	zapłonęło	zapłonęli	zapłonęły

bezosobnik: zapłonięto

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		zapłońmy
2 os.	zapłoń	zapłońcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	zapłonąłbym bym zapłonął	zapłonęłabym bym zapłonęła	zapłonęłobym bym zapłonęło	zapłonęlibyśmy byśmy zapłonęli	zapłonęłybyśmy byśmy zapłonęły
2 os.	zapłonąłbyś byś zapłonął	zapłonęłabyś byś zapłonęła	zapłonęłobyś byś zapłonęło	zapłonęlibyście byście zapłonęli	zapłonęłybyście byście zapłonęły
3 os.	zapłonąłby by zapłonął	zapłonęłaby by zapłonęła	zapłonęłoby by zapłonęło	zapłonęliby by zapłonęli	zapłonęłyby by zapłonęły

bezosobnik: zapłonięto by

bezokolicznik: zapłonąć

imiesłów przysłówkowy uprzedni: zapłonąwszy

gerundium: zapłonięcie

rodzaj gramatyczny: dk