-
3.
pogard. coś, co powstało jako niechciany rezultat jakichś działań -
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Ocena i wartościowanie
słownictwo oceniające -
31 października 1939 r. Mołotow na posiedzeniu Najwyższego Sowietu grzmiał [...]: „nic nie pozostało po tym pokracznym tworze (w innym tłumaczeniu: bękarcie) traktatu wersalskiego... o przywróceniu dawnej Polski nie może być mowy...
źródło: NKJP: Torańska Teresa: Oni, 1985
Reszty dokonał ciasny pacyfizm szlachty, niechętnej wojennym podatkom i zadufanej w wyższość ustrojową swojej marniejącej Res Publica ten tylekroć w historii napotykany bękart strachliwego wygodnictwa i demokracji rozluźnionej przez zanik cnót obywatelskich.
źródło: NKJP: Jerzy Surdykowski: Duch Rzeczypospolitej, 1989
Socrealizm rodził się długo i bezowocnie. Nie pomagały stypendia, nagrody, które fundowało ministerstwo. Był to bękart literatury, którego ojcowie nie przynieśli chluby kulturze.
źródło: NKJP: Tadeusz Kwiatkowski: Panopticum, 1995
Afrykański Kongres Narodowy od początku uważał bantustany za „bękarta apartheidu” , a ich przywódców za skorumpowanych kolaborantów rasistowskiego reżimu.
źródło: NKJP: Wojciech Jagielski: CEL - NATAL, Gazeta Wyborcza, 1994-03-24
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m2
liczba pojedyncza liczba mnoga M. bękart
bękarty
D. bękarta
bękartów
C. bękartowi
bękartom
B. bękarta
bękarty
N. bękartem
bękartami
Ms. bękarcie
bękartach
W. bękarcie
bękarty
-
Przenośne użycie wyrazu bękart w zn. 1.