uroczyć - Wielki słownik języka polskiego PAN

1.

wywierać na kimś takie wrażenie, że ta osoba zaczyna żywić romantyczne uczucia

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Stany psychiczne człowieka

emocje i uczucia

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Relacje międzyludzkie

określenia relacji międzyludzkich

Monterski pomocnik i praktykant palacza, szukający kandydatki do poważnych zalotów, bez trudu dojrzał Filę. Uroczyła go niezwyczajnym wdziękiem.

źródło: Zdzisław Turek: Mój ojciec, ja i inni, 1988 (books.google.pl)

[...] przypadli sobie do serca. Miranda, choć go uroczyła Katarzyna II, pozostał przyjacielem Polaków.

źródło: Jan Drohojowski: Polacy w Meksyku, Ameryce Środkowej i krajach andyjskich w XIX i XX wieku, Dzieje Najnowsze, 1972 (books.google.pl)

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany lub niedokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	uroczyłem +(e)m uroczył	uroczyłam +(e)m uroczyła	uroczyłom +(e)m uroczyło	uroczyliśmy +(e)śmy uroczyli	uroczyłyśmy +(e)śmy uroczyły
2 os.	uroczyłeś +(e)ś uroczył	uroczyłaś +(e)ś uroczyła	uroczyłoś +(e)ś uroczyło	uroczyliście +(e)ście uroczyli	uroczyłyście +(e)ście uroczyły
3 os.	uroczył	uroczyła	uroczyło	uroczyli	uroczyły

bezosobnik: uroczono

Czas przyszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	będę uroczył będę uroczyć	będę uroczyła będę uroczyć	będę uroczyło będę uroczyć	będziemy uroczyli będziemy uroczyć	będziemy uroczyły będziemy uroczyć
2 os.	będziesz uroczył będziesz uroczyć	będziesz uroczyła będziesz uroczyć	będziesz uroczyło będziesz uroczyć	będziecie uroczyli będziecie uroczyć	będziecie uroczyły będziecie uroczyć
3 os.	będzie uroczył będzie uroczyć	będzie uroczyła będzie uroczyć	będzie uroczyło będzie uroczyć	będą uroczyli będą uroczyć	będą uroczyły będą uroczyć

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		uroczmy
2 os.	urocz	uroczcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	uroczyłbym bym uroczył	uroczyłabym bym uroczyła	uroczyłobym bym uroczyło	uroczylibyśmy byśmy uroczyli	uroczyłybyśmy byśmy uroczyły
2 os.	uroczyłbyś byś uroczył	uroczyłabyś byś uroczyła	uroczyłobyś byś uroczyło	uroczylibyście byście uroczyli	uroczyłybyście byście uroczyły
3 os.	uroczyłby by uroczył	uroczyłaby by uroczyła	uroczyłoby by uroczyło	uroczyliby by uroczyli	uroczyłyby by uroczyły

bezosobnik: uroczono by

bezokolicznik: uroczyć

imiesłów przysłówkowy współczesny:

urocząc

imiesłów przysłówkowy uprzedni:

uroczywszy

gerundium: uroczenie

rodzaj gramatyczny: dk, ndk

imiesłów przymiotnikowy czynny: uroczący

imiesłów przymiotnikowy bierny: uroczony

+

uroczyć

+

KOGO + (CZYM)

Zob. urok