odcień

[...] uspokoił się, a jego nienawiść przemieniła się nagle w politowanie. Z odcieniem lekkiej ironii zapytał: - Słucham pana?

źródło: KWSJP: Ervin Lázár: Biały tygrys, 1974

Były to słowa złe, a ukryta w nich obraźliwość i złość nadawała ich głupocie odcień groźny.

źródło: KWSJP: Kathryn Johnston Noyes: Drabina Jakubowa, 1969

Co byś ty robił na prowincji bez rozbawionego, filozofującego Rzymu - rzekła z odcieniem pogardy w głosie.

źródło: KWSJP: Teodor Jeske-Choiński: Gasnące słońce, 1958

Obok telefonu stała szafa, i podporucznikowi nagle się wydało, że ktoś na niej siedzi. Ale wiśniówka w kuflu z piwem mogła płatać nie tylko takie figle, więc podporucznik machnął ręką z odcieniem lekceważenia: „Et, do delirki, brachu, jeszcze daleko!”.

źródło: KWSJP: Michał Choromański: Dygresje na temat kaloszy, 1966