ktoś dmie w dudkę

[...] rozwiódł się szeroko nad szlachetnością pana Koehlera, dodał coś niecoś o trudnościach, o kapitale, o popieraniu rządu i zrobił ze mnie szkodnika społecznego, który w dodatku mieszka w domu fabrycznym, czyli że już z tej racji powinien dąć w dudkę pana Koehlera.

źródło: Paweł Hulka-Laskowski: Na ratunek!, nowyobywatel.pl, 12-10-2012

Nic dziwnego, że w zapowiadających wystawę wywiadach z artystką oczytani dziennikarze w dudkę ocalenia dęli i o fotograficzne ocalenie dociekliwie wypytywali: Co chcesz ocalić od zapomnienia? Co chciałaś utrwalić i zatrzymać w czasie?

źródło: NKJP: Chwila w mieście, Tygodnik Siedlecki, 2008-01-16