-
3.
pot. osoba, do której mówiący ma negatywny stosunek, bo uważa, że ważna jest dla niej tylko własna kariera -
Używane najczęściej w odniesieniu do polityków.
-
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Funkcjonowanie państwa
działalność polityczna -
A ty sowiecki sługusie o przyzwoitości się nie wypowiadaj, byłeś, jesteś i będziesz mendą i szmaciakiem... ludzie pamiętają twoje rządy w Skierniewicach... jeszcze kiedyś za to ...„bekniesz”...
źródło: Internet: wiadomosci.dziennik.pl/polityka
W moim mieście radnymi zostali dwaj byli sekretarze Komitetu Miejskiego PZPR, a naczelnik byłej SB startuje do zarządu miasta. Szmaciaki znowu podnoszą głowy.
źródło: NKJP: Telefoniczna opinia publiczna, Gazeta Wyborcza, 1994-07-01
[...] nie będzie wiarygodnej lewicy bez usunięcia szmaciaków - na prawicy takowi też istnieją.
źródło: NKJP: Internet
[...] w naszym zaścianku, łatwo da się przewidzieć czasy stagnacji, pozornych reform i panoszących się szmaciaków.
źródło: NKJP: Żart i baran, Dziennik Polski, 2001-09-21
Cieszę się, naprawdę cieszę się, że znalazło się kilku kretynów, którzy przyznali się do własnego debilizmu. Brawo, literaci szmaciacy. Taka ich literatura, jak ich twórcy.
źródło: Internet: kultura.dziennik.pl/news/artykuly
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m1
liczba pojedyncza liczba mnoga M. szmaciak
szmaciakowie
ndepr szmaciaki
depr D. szmaciaka
szmaciaków
C. szmaciakowi
szmaciakom
B. szmaciaka
szmaciaków
N. szmaciakiem
szmaciakami
Ms. szmaciaku
szmaciakach
W. szmaciaku
szmaciakowie
ndepr szmaciaki
depr -
Z satyry politycznej Janusza Szpotańskiego, wyd. pod pseudonimem Władysław Gnomacki pt. "Towarzysz Szmaciak" (1977), w której tytułowy bohater - powiatowy działacz PZPR - robi karierę dzięki intrygom i służalczości wobec przełożonych w czasach wczesnego PRL-u.