koncyliacja

Hasło ma wiele znaczeń,
wybierz to, które Cię interesuje

1. w konflikcie międzynarodowym

  • 1.

    praw.  sposób rozwiązywania sporów między państwami, a także między instytucjami lub osobami, polegający na tym, że powołana w tym celu komisja lub osoba przedstawia propozycję rozstrzygnięcia konfliktu
  • CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

    Funkcjonowanie państwa

    stosunki międzynarodowe


    CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

    Prawo i łamanie prawa

    regulacje prawne

    • koncyliacja i arbitraż
    • metoda; propozycja koncyliacji
    • gotowość do koncyliacji
    • traktat o koncyliacji
  • [...] wejście w życie dwustronnego paktu Polska – ZSRR uzależniono od ratyfikacji analogicznych paktów między ZSRR a państwami nadbałtyckimi i Rumunią. Pewne ustępstwo ze strony Polski zaznaczyło się w kwestii formy rozstrzygania sporów – brano teraz pod uwagę alternatywę: albo koncyliacja, albo arbitraż.

    źródło: NKJP: Waldemar Michowicz: Historia dyplomacji polskiej, 1995

    W przypadku powstania sporu ze stroną lub stronami umowy międzynarodowej o poddaniu sporu sądowi, arbitrażowi lub koncyliacji decyduje Rada Ministrów [...]

    źródło: NKJP: Ustawa o umowach międzynarodowych, Dziennik Ustaw, 2000

    [...] arbitraż i koncyliacja w stosunkach polsko-niemieckich mogą być zastosowana jedynie, gdy następuje porozumienie między stronami [...].

    źródło: Studia z najnowszych dziejów powszechnych, 1963 (books.google.pl)

    [....] postuluje się rozpowszechnienie i spopularyzowanie także pozostałych sposobów alternatywnego rozwiązywania sporów cywilnoprawnych (czyli tzw. metod ADR, jak mediacja, koncyliacja, postępowanie pojednawcze i inne).

    źródło: Tadeusz Wiśniewski: Przebieg procesu cywilnego, 2013 (books.google.pl)

    Jako alternatywne środki rozstrzygania sporów jednostki z administracją wymieniono w rekomendacji: 1) wewnętrzną kontrolę aktów administracji, 2) koncyliację i mediację, 3) ugodę, 4) arbitraż.

    źródło: Państwo i Prawo, 2003 (books.google.pl)

  • część mowy: rzeczownik

    rodzaj gramatyczny: ż

    liczba pojedyncza liczba mnoga
    M. koncyliacja
    koncyliacje
    D. koncyliacji
    koncyliacji
    neut
    koncyliacyj
    char
    C. koncyliacji
    koncyliacjom
    B. koncyliację
    koncyliacje
    N. koncyliacją
    koncyliacjami
    Ms. koncyliacji
    koncyliacjach
    W. koncyliacjo
    koncyliacje

    Inne uwagi

    Zwykle lp

  • łac. conciliatio 'porozumienie'

  • Zob. też:

    mediacja