stłumić - Wielki słownik języka polskiego PAN

1.

ograniczyć intensywność jakiegoś zjawiska słyszalnego, widzialnego albo odczuwalnego fizycznie

KATEGORIE FIZYCZNE

Cechy i właściwości materii

dźwięki

	Nikt nie nadchodził długo; całą wieczność, jak mu się zdawało. Potem pomyślał, że trawa stłumi kroki, chaszcze zasłonią każdego, kto - z którejkolwiek strony - zbliży się do plaży źródło: NKJP: Maria Borowa: Dominika znaczy niedziela, 1988
	Na widok jego twarzy Reynevan stłumił krzyk, przyciskając usta do łoża kuszy. źródło: NKJP: Andrzej Sapkowski: Narrenturm, 2002
	- Po cholerę brałeś tę marną forsę bez pytania, Kaziu? - Oddałbym... - odezwał się stłumionym głosem zagadnięty. źródło: NKJP: Maria Borowa: Dominika znaczy niedziela, 1988
	Północno-wschodni skraj horyzontu zajaśniał, jakby miało tam wzejść drugie słońce, silniejsze od stojącego u szczytu nieba, po czym blask ów stłumiła kolumna dymu, wzbierającego na kształt ciężkiego grzyba. źródło: NKJP: Stanisław Lem: Niezwyciężony, 1964
	[...] w obwód z geofonem włącza się szeregowo rezystor, dobrany tak, aby jak najbardziej stłumić drgania własne bez pogorszenia parametrów niezbędnych dla poprawnej rejestracji drgań. źródło: NKJP: Internet

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	stłumiłem +(e)m stłumił	stłumiłam +(e)m stłumiła	stłumiłom +(e)m stłumiło	stłumiliśmy +(e)śmy stłumili	stłumiłyśmy +(e)śmy stłumiły
2 os.	stłumiłeś +(e)ś stłumił	stłumiłaś +(e)ś stłumiła	stłumiłoś +(e)ś stłumiło	stłumiliście +(e)ście stłumili	stłumiłyście +(e)ście stłumiły
3 os.	stłumił	stłumiła	stłumiło	stłumili	stłumiły

bezosobnik: stłumiono

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		stłummy
2 os.	stłum	stłumcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	stłumiłbym bym stłumił	stłumiłabym bym stłumiła	stłumiłobym bym stłumiło	stłumilibyśmy byśmy stłumili	stłumiłybyśmy byśmy stłumiły
2 os.	stłumiłbyś byś stłumił	stłumiłabyś byś stłumiła	stłumiłobyś byś stłumiło	stłumilibyście byście stłumili	stłumiłybyście byście stłumiły
3 os.	stłumiłby by stłumił	stłumiłaby by stłumiła	stłumiłoby by stłumiło	stłumiliby by stłumili	stłumiłyby by stłumiły

bezosobnik: stłumiono by

bezokolicznik: stłumić

imiesłów przysłówkowy uprzedni: stłumiwszy

gerundium: stłumienie

rodzaj gramatyczny: dk

imiesłów przymiotnikowy bierny: stłumiony

odpowiednik aspektowy: tłumić

+

stłumić

+

CO

Zob. tłumić