stłumić - Wielki słownik języka polskiego PAN

2.

książk. opanować reakcje związane z jakimś wydarzeniem lub stanem uczuć i starać się nie okazać ich na zewnątrz

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Stany psychiczne człowieka

zachowania emocjonalne

synonimy:

zdławić
zdusić

stłumić emocje, uczucia; gniew, irytację, łzy, płacz, złość; radość, śmiech, wesołość, westchnienie, wzruszenie

	Jestem jak Stirlitz, pomyślała nagle i stłumiła śmiech. źródło: NKJP: Eugeniusz Dębski: Aksamitny Anschluss, 2001
	[...] stłumił ziewnięcie i podrapał się w ciężką od nikotyny głowę. Chociaż spał z krótkimi przerwami ponad trzynaście godzin, był niewyspany, wymięty [...]. źródło: NKJP:Marek Krajewski: Koniec świata w Breslau, 2003
	Smith stłumił uczucie niepewności, wiedział, że Nelson chce tylko jego dobra. źródło: NKJP: Robert A. Heinlein: Obcy w obcym kraju, Esensja, 2008-02
	[...] pojawił się Freud: nie muszę rozwodzić się nad znaczeniem jego koncepcji stłumienia seksualnych pragnień, jego wokół seksualności skupionej diagnostyki i terapii, jego na libido opartej teorii kultury. źródło: NKJP: Jerzy Adamski: Świat jako niespełnienie albo Samobójstwo Don Juana, 2000

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	stłumiłem +(e)m stłumił	stłumiłam +(e)m stłumiła	stłumiłom +(e)m stłumiło	stłumiliśmy +(e)śmy stłumili	stłumiłyśmy +(e)śmy stłumiły
2 os.	stłumiłeś +(e)ś stłumił	stłumiłaś +(e)ś stłumiła	stłumiłoś +(e)ś stłumiło	stłumiliście +(e)ście stłumili	stłumiłyście +(e)ście stłumiły
3 os.	stłumił	stłumiła	stłumiło	stłumili	stłumiły

bezosobnik: stłumiono

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		stłummy
2 os.	stłum	stłumcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	stłumiłbym bym stłumił	stłumiłabym bym stłumiła	stłumiłobym bym stłumiło	stłumilibyśmy byśmy stłumili	stłumiłybyśmy byśmy stłumiły
2 os.	stłumiłbyś byś stłumił	stłumiłabyś byś stłumiła	stłumiłobyś byś stłumiło	stłumilibyście byście stłumili	stłumiłybyście byście stłumiły
3 os.	stłumiłby by stłumił	stłumiłaby by stłumiła	stłumiłoby by stłumiło	stłumiliby by stłumili	stłumiłyby by stłumiły

bezosobnik: stłumiono by

bezokolicznik: stłumić

imiesłów przysłówkowy uprzedni: stłumiwszy

gerundium: stłumienie

rodzaj gramatyczny: dk

imiesłów przymiotnikowy bierny: stłumiony

odpowiednik aspektowy: tłumić

+

stłumić

+

CO

Zob. tłumić