stłumić - Wielki słownik języka polskiego PAN

3.

uniemożliwić rozwój jakiegoś zjawiska lub postawy, która zostaje wskazana następującym rzeczownikiem

CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

Zasady współżycia społecznego

stosunki, grupy i organizacje społeczne

synonimy:

stłamsić
utłumić
zdławić
zdusić

	Kiedy przywódcy opozycji, oburzeni oszustwami, wyprowadzili ludzi na ulice Baku, policja brutalnie stłumiła bunt, który przerodził się w dwudniową uliczną wojnę na kamienie. źródło: NKJP: Wojciech Jagielski: Dobre miejsce do umierania, 2005
	Jednak w roku 1981 na ulicach Prisztiny stłumiono krwawo demonstracje Albańczyków, którzy domagali się, by zamiast autonomii w ramach Serbii Kosowo dostało status siódmej jugosłowiańskiej republiki. źródło: NKJP: Ana Uzelac: Trzy Ojczyzny albańczyków, Gazeta Wyborcza, 1998-01-23
	- Milicja wschodnioniemiecka i wojsko radzieckie krwawo stłumiły strajk robotników budowlanych w Berlinie [...]. źródło: NKJP: Grzegorz Brzozowicz, Filip Łobodziński: Sto płyt, które wstrząsnęły światem : kronnika czasów popkultury, 2000
	Siły Husajna w 1991 r. stłumiły krwawo powstania i Kurdów, i szyitów, ale gniew Bagdadu wyładował się przede wszystkim na szyitach. źródło: NKJP: Marek Ostrowski, Adam Szostkiewicz: Normalny terror, Polityka, 2004-04-17
	Odpowiedzialność za słowo nie jest wymysłem komunistycznego reżimu, który w ten sposób chciał stłumić myśl opierającą się zniewoleniu. źródło: NKJP: Jerzy Piekarczyk: Kompleks polski, Przekrój, 1995

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	stłumiłem +(e)m stłumił	stłumiłam +(e)m stłumiła	stłumiłom +(e)m stłumiło	stłumiliśmy +(e)śmy stłumili	stłumiłyśmy +(e)śmy stłumiły
2 os.	stłumiłeś +(e)ś stłumił	stłumiłaś +(e)ś stłumiła	stłumiłoś +(e)ś stłumiło	stłumiliście +(e)ście stłumili	stłumiłyście +(e)ście stłumiły
3 os.	stłumił	stłumiła	stłumiło	stłumili	stłumiły

bezosobnik: stłumiono

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		stłummy
2 os.	stłum	stłumcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	stłumiłbym bym stłumił	stłumiłabym bym stłumiła	stłumiłobym bym stłumiło	stłumilibyśmy byśmy stłumili	stłumiłybyśmy byśmy stłumiły
2 os.	stłumiłbyś byś stłumił	stłumiłabyś byś stłumiła	stłumiłobyś byś stłumiło	stłumilibyście byście stłumili	stłumiłybyście byście stłumiły
3 os.	stłumiłby by stłumił	stłumiłaby by stłumiła	stłumiłoby by stłumiło	stłumiliby by stłumili	stłumiłyby by stłumiły

bezosobnik: stłumiono by

bezokolicznik: stłumić

imiesłów przysłówkowy uprzedni: stłumiwszy

gerundium: stłumienie

rodzaj gramatyczny: dk

imiesłów przymiotnikowy bierny: stłumiony

+

stłumić

+

CO

Zob. tłumić