-
1.
powłoka gazowa otaczająca ciało niebieskie -
CZŁOWIEK I PRZYRODA
Niebo i wszechświat
gwiazdy i planety
CZŁOWIEK I PRZYRODA
Ziemia
budowa Ziemi -
- beztlenowa, ziemska atmosfera
- atmosfera planety, Wenus, Ziemi
- granica, obszar, warstwy; ciśnienie, gęstość, masa, przezroczystość, temperatura, zanieczyszczenia; skład, składnik, stan, struktura, właściwości; cyrkulacja, dynamika; brak, ochrona atmosfery
- emisja czegoś do atmosfery
- dwutlenek węgla, ozon, pyły, tlen, wilgoć, woda, zanieczyszczenia w atmosferze
- badanie atmosfery
- dostawać się, przedostać się, trafiać, ulatniać się, uwalniać coś; emitowany, odprowadzany do atmosfery
- pochłaniany przez atmosferę
- zachodzący, zawarty w atmosferze
-
Atmosfera Ziemi rzednie stopniowo wraz z wysokością, zlewając się ostatecznie z przestrzenią międzyplanetarną.
źródło: NKJP: Alojzy Woś: Meteorologia dla geografów, 1997
Większość modeli teoretycznych, próbujących odtworzyć ewolucję atmosfer Wenus, Ziemi i Marsa, przyjmuje, że tuż po powstaniu gazowe otoczki trzech planet były kilkaset razy gęstsze i bogatsze w parę wodną niż teraz.
źródło: NKJP: Jarosław Włodarczyk: Wędrówki niebieskie czyli Wszechświat nie tylko dla poetów, 1999
Polska energetyka dostała czas do końca 1997 r. na ograniczenie emisji do atmosfery związków siarki i azotu oraz pyłów.
źródło: NKJP: Michał Kobosko: Oferta publiczna akcji Remaku, Gazeta Wyborcza, 1994-08-26
[...] dwutlenek siarki jest wciąż - obok dwutlenku węgla i dwutlenku azotu - najgroźniejszym czynnikiem zanieczyszczającym atmosferę naszej planety.
źródło: NKJP: Siarka prosto z nieba, Dziennik Polski, 1999-12-06
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: ż
liczba pojedyncza liczba mnoga M. atmosfera
atmosfery
D. atmosfery
atmosfer
C. atmosferze
atmosferom
B. atmosferę
atmosfery
N. atmosferą
atmosferami
Ms. atmosferze
atmosferach
W. atmosfero
atmosfery
-
może niem. atmosphäre
z fr. atmosphère
gr. átmos 'para wodna' + gr. sphaíra 'kula; niebo'
Sztucznie utworzony termin naukowy notowany w 1665 r.