-
potajemne porozumienie z kimś zawierane w celu osiągnięcia w sposób nieuczciwy jakichś korzyści lub zaszkodzenia komuś innemu
-
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Zasady współżycia społecznego
zachowania i wyrażenia nieakceptowane społecznie
-
- podejrzane, tajne konszachty
- konszachty z wrogiem
- oskarżać, podejrzewać kogoś o konszachty; wejść z kimś w konszachty
-
|
Jeszcze raz zarzucisz mi konszachty z wrogiem [...], a rozwalę ci łeb, ty zdrajco!
źródło: NKJP: Grzegorz Mathea: IV Rzeczpospolita, 2005
|
|
Kownacki nie jest może aniołem, ale gdzie mu do konszachtów z mafią!
źródło: NKJP: Joanna Szymczyk: Ewa i złoty kot, 2004
|
|
W pracy nie mogła z nikim rozmawiać, nawet w sprawach służbowych. To groziło upomnieniem. Chodziło o to, by nie dopuścić do konszachtów, knucia.
źródło: NKJP: Aldona Minorczyk-Cichy: Niepokorne szły na ogórki, Dziennik Zachodni, 2010-05-07
|
|
Tajemne konszachty między chorymi, wewnętrzna organizacja i próby zorganizowanego oporu grup pacjentów wobec lekarzy, to tylko mit.
źródło: NKJP: Jacek Głębski: Kuracja, 1998
|
|
Nie brzmiało to wiarygodnie. Który policjant o zdrowych zmysłach wziąłby udział w podejrzanych konszachtach z chińskim biznesmenem w biały dzień w samym centrum miasta?
źródło: NKJP: Sylwester Latkowski, Piotr Pytlakowski: Policyjne związki, Polityka, 2009-09-05
|
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny:
p3
|
liczba pojedyncza |
liczba mnoga |
|
| M. |
|
konszachty
|
|
| D. |
|
konszachtów
|
|
| C. |
|
konszachtom
|
|
| B. |
|
konszachty
|
|
| N. |
|
konszachtami
|
|
| Ms. |
|
konszachtach
|
|
| W. |
|
konszachty
|
|
-
|
+ |
konszachty |
+ |
|
|
|
+ |
konszachty |
+ |
|
-
niem.
Kundschaft
'wiadomość'
CHRONOLOGIZACJA:
1 połowa XVII w.,
Kart XVII-XVIII
W postaci: konszacht lub konszaft
Data ostatniej modyfikacji: 02.11.2022