ponosić - Wielki słownik języka polskiego PAN

2.

nosić w ręce lub na rękach przez jakiś czas

CODZIENNE ŻYCIE CZŁOWIEKA

Praca

rodzaje pracy

KATEGORIE FIZYCZNE

Cechy i właściwości materii

ruch i spoczynek

Przez pewien czas chodził za nią prosząc, żeby mu pozwoliła powozić niemowlę w wózku albo ponosić na ręku.

źródło: NKJP: Stanisław Dygat: Jezioro Bodeńskie, 1946

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	ponosiłem +(e)m ponosił	ponosiłam +(e)m ponosiła	ponosiłom +(e)m ponosiło	ponosiliśmy +(e)śmy ponosili	ponosiłyśmy +(e)śmy ponosiły
2 os.	ponosiłeś +(e)ś ponosił	ponosiłaś +(e)ś ponosiła	ponosiłoś +(e)ś ponosiło	ponosiliście +(e)ście ponosili	ponosiłyście +(e)ście ponosiły
3 os.	ponosił	ponosiła	ponosiło	ponosili	ponosiły

bezosobnik: ponoszono

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		ponośmy
2 os.	ponoś	ponoście

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	ponosiłbym bym ponosił	ponosiłabym bym ponosiła	ponosiłobym bym ponosiło	ponosilibyśmy byśmy ponosili	ponosiłybyśmy byśmy ponosiły
2 os.	ponosiłbyś byś ponosił	ponosiłabyś byś ponosiła	ponosiłobyś byś ponosiło	ponosilibyście byście ponosili	ponosiłybyście byście ponosiły
3 os.	ponosiłby by ponosił	ponosiłaby by ponosiła	ponosiłoby by ponosiło	ponosiliby by ponosili	ponosiłyby by ponosiły

bezosobnik: ponoszono by

bezokolicznik: ponosić

imiesłów przysłówkowy uprzedni: ponosiwszy

gerundium: ponoszenie

rodzaj gramatyczny: dk

imiesłów przymiotnikowy bierny: ponoszony

+

ponosić

+

KOGO/CO

Zob. nosić