ponosić - Wielki słownik języka polskiego PAN

6.

wpływać silnie na czyjeś zachowanie, powodując, że ktoś traci nad sobą kontrolę

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Stany psychiczne człowieka

zachowania emocjonalne

ciekawość, fantazja, wyobraźnia; gniew, oburzenie, złość, wściekłość ponosi; emocje ponoszą kogoś

	W rozmowach z terapeutą Martę ponosiła wyobraźnia, mnożyła scenariusze, nieodmiennie mijając się z prawdą, jakkolwiek literacka by owa prawda była. źródło: NKJP: Anna Onichimowska: Trzecie oko, 2009
	- Ponosi was złość - bąknął Jaskier. źródło: NKJP: Andrzej Sapkowski, Chrzest ognia, 2001
	– Dzieci są wyjątkowo spostrzegawcze, tylko czasem ponosi je fantazja. Dorosłych też ponosi, a z ich spostrzegawczością różnie bywa. źródło: NKJP: Irena Matuszkiewicz: Nie zabijać pająków, 2007
	Nie znał bohaterów wydarzeń. Opisy przypominały didaskalia, ale chwilami autora ponosiło. Nie postaci były ważne, ale ich małość, widoczna w kolejnych odsłonach. źródło: NKJP: Czesław Bielecki: Scenarzysta, 2009

część mowy: czasownik

aspekt: niedokonany

Tryb oznajmujący

Czas teraźniejszy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
3 os.	ponosi			ponoszą

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
3 os.	ponosił	ponosiła	ponosiło	ponosili	ponosiły

Czas przyszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
3 os.	będzie ponosił będzie ponosić	będzie ponosiła będzie ponosić	będzie ponosiło będzie ponosić	będą ponosili będą ponosić	będą ponosiły będą ponosić

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
3 os.	ponosiłby by ponosił	ponosiłaby by ponosiła	ponosiłoby by ponosiło	ponosiliby by ponosili	ponosiłyby by ponosiły

bezokolicznik: ponosić

imiesłów przysłówkowy współczesny: ponosząc

imiesłów przymiotnikowy bierny: ponoszony

odpowiednik aspektowy: ponieść

+

ponosić

+

KOGO

Zob. nosić