orężnie

  • książk.  w sposób odbywający się bądź przeprowadzany z pomocą wojska lub grupy ludzi wyposażonych w oręż
  • CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

    Wojsko i wojna

    broń

  • synonimy:  zbrojnie
  • Nie czuł się jednak na siłach wystąpić przeciw nim orężnie, wobec tego postanowił uciec się do magii.

    źródło: NKJP: Zenon Kosidowski: Opowieści biblijne, 1963

    [...] pierwotni mieszkańcy tego kraju nacierają orężnie na poszczególne plemiona i odrywają od nich swe terytoria [...].

    źródło: NKJP: Internet

    [...] jako prawny sukcesor Andegawenów próbował orężnie upomnieć się o Neapol.

    źródło: NKJP: Michał Rożek: Dworska niemoc, Dziennik Polski, 2005-11-05

  • część mowy: przysłówek

  • Cz + orężnie + bez ograniczeń
  • Zob. oręż

CHRONOLOGIZACJA:
1659, KorBa
Data ostatniej modyfikacji: 16.05.2023