osnuć - Wielki słownik języka polskiego PAN

Definicja

4.

książk. nadać komuś lub czemuś specyficzny nastrój lub charakter

Kwalifikacja tematyczna

KATEGORIE FIZYCZNE

Cechy i właściwości materii

jakość i intensywność

Relacje znaczeniowe

synonimy:

otoczyć
owiać
spowić

Połączenia

aura, legenda, tajemnica osnuła coś

Cytaty

Samą postać Sybilli osnuła legenda tak ściśle, że wszystkie tamtejsze kapłanki stały się jedną osobą, żyjącą więcej niż tysiąc lat, aż bogaty Trymalchion w powieści Petroniusza ujrzał ją, opowiada, jako maleńką staruszkę [...].

źródło: NKJP: Zygmunt Kubiak: Przestrzeń dzieł wiecznych: eseje o tradycji kultury śródziemnomorskiej, 1993

Obecnie tzw. medycyna tybetańska w wielu wypadkach uzyskuje potwierdzenie swojej skuteczności wśród przedstawicieli oficjalnej medycyny konwencjonalnej. Nadal w niektórych przypadkach praktyki osnute są dziwną aurą tajemniczości i niejasności [...].

źródło: NKJP: JM: Wibracje z Tybetu, Gazeta Poznańska, 2002-10-28

Odmiana

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.	osnuję	osnujemy
2 os.	osnujesz	osnujecie
3 os.	osnuje	osnują

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	osnułem +(e)m osnuł	osnułam +(e)m osnuła	osnułom +(e)m osnuło	osnuliśmy +(e)śmy osnuli	osnułyśmy +(e)śmy osnuły
2 os.	osnułeś +(e)ś osnuł	osnułaś +(e)ś osnuła	osnułoś +(e)ś osnuło	osnuliście +(e)ście osnuli	osnułyście +(e)ście osnuły
3 os.	osnuł	osnuła	osnuło	osnuli	osnuły

bezosobnik: osnuto

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		osnujmy
2 os.	osnuj	osnujcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	osnułbym bym osnuł	osnułabym bym osnuła	osnułobym bym osnuło	osnulibyśmy byśmy osnuli	osnułybyśmy byśmy osnuły
2 os.	osnułbyś byś osnuł	osnułabyś byś osnuła	osnułobyś byś osnuło	osnulibyście byście osnuli	osnułybyście byście osnuły
3 os.	osnułby by osnuł	osnułaby by osnuła	osnułoby by osnuło	osnuliby by osnuli	osnułyby by osnuły

bezosobnik: osnuto by

bezokolicznik: osnuć

imiesłów przysłówkowy uprzedni: osnuwszy

gerundium: osnucie

rodzaj gramatyczny: dk

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
M.	osnucie	osnucia
D.	osnucia	osnuć
C.	osnuciu	osnuciom
B.	osnucie	osnucia
N.	osnuciem	osnuciami
Ms.	osnuciu	osnuciach
W.	osnucie	osnucia

imiesłów przymiotnikowy bierny: osnuty

	liczba pojedyncza
	m1	m2	m3	n1, n2	ż
	M.	osnuty	osnuty	osnuty	osnute	osnuta
D.	osnutego	osnutego	osnutego	osnutego	osnutej
C.	osnutemu	osnutemu	osnutemu	osnutemu	osnutej
B.	osnutego	osnutego	osnuty	osnute	osnutą
N.	osnutym	osnutym	osnutym	osnutym	osnutą
Ms.	osnutym	osnutym	osnutym	osnutym	osnutej

	liczba mnoga
	p1	m1 ndepr	m1 depr	pozostałe
	M.	osnuci	osnuci	osnute	osnute
D.	osnutych	osnutych	osnutych	osnutych
C.	osnutym	osnutym	osnutym	osnutym
B.	osnutych	osnutych	osnutych	osnute
N.	osnutymi	osnutymi	osnutymi	osnutymi
Ms.	osnutych	osnutych	osnutych	osnutych

odpowiednik aspektowy: osnuwać

Składnia

+

osnuć

+

KOGO/CO + (CZYM)

Pochodzenie

Zob. snuć