-
1.
pot. osoba nieumiejąca poradzić sobie w życiu lub niezdarna, często też mówiąca w sposób pozbawiony sensu -
Wyraz niekiedy odbierany jako wulgarny.
-
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Usposobienie człowieka
określenia człowieka ze względu na jego usposobienie
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA FIZYCZNA
Określenia fizyczności człowieka
sprawność i wydolność organizmu -
- stary, straszny pierdoła
-
Kilka razy raportował naczelnikowi, że podejrzany Romnicki zachowuje się podczas apelu jak półgłówek. - Bo to jest półgłówek - zakonkludował naczelnik. - Stara pierdoła z błotem we łbie.
źródło: NKJP: Andrzej Szczypiorski: Początek, 1986
Mój ojciec jest największym pierdołą. Nawet własnościowego mieszkania nie ma [...].
źródło: NKJP: Joanna Leszczyńska: Jak daleko pada jabłko od jabłoni, Dziennik Łódzki, 2002-06-22
Pewnego dnia obok jego klatki przechodziła matka z dzieckiem. Gwarek nazwał ją pierdołą, a potem poleciały ostrzejsze epitety.
źródło: NKJP: Aleksandra Leśniak, W ogrodzie, Gazeta Krakowska, 2004-07-10
Czy to będzie rewolucja prowadzona przez takich starych pierdołów jak ty? A skąd broń weźmiecie?
źródło: NKJP: Internet
Nie umiem tej mojej teściowej zaakceptować. Straszna z niej pierdoła.
źródło: Internet: f.kafeteria.pl
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m1, ż
liczba pojedyncza liczba mnoga M. pierdoła
pierdoły
D. pierdoły
pierdołów
pierdół
pierdoł
C. pierdole
pierdołom
B. pierdołę
pierdołów
pierdoły
N. pierdołą
pierdołami
Ms. pierdole
pierdołach
W. pierdoło
pierdoły
Inne uwagi
Gdy wyraz odnosi się tylko do osób płci żeńskiej, używa się r. ż., D. lm pierdół , B. lm pierdoły . Gdy zaś odnosi się do osoby/osób płci męskiej, do grupy osób obojga płci albo do osoby/osób bez wskazania na płeć, używa się r. m1, D. i B. lm pierdołów lub r. ż, D. lm pierdół , B. lm pierdoły
-