poliptyk
-
szt. ołtarz zdobiony malowidłami i płaskorzeźbami, mający część główną w środku i wiele bocznych skrzydeł, charakterystyczny dla okresu dominacji stylu gotyckiego w architekturze
-
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Religia – kościół
miejsca i instytucje związane z religią i kościołem -
hiperonimy: ołtarz
-
- cenny, gotycki poliptyk
-
Wśród najcenniejszych zabytków bazyliki jest gotycki poliptyk z końca XV wieku, szesnastowieczna chrzcielnica wykonana z olkuskiego ołowiu i srebrny krzyż - dar olkuskich gwarków.
źródło: NKJP: (ar): Bazylika w załączniku, Gazeta Krakowska, 2003-12-29
Figury świętych Sebastiana i Antoniego na bocznych skrzydłach poliptyku są tak samo wiernie pokazane, jak bohaterowie głównej sceny.
źródło: NKJP: Ukrzyżowanie według Korcza, Polska Głos Wielkopolski, 2007-01-27
Surowe, zadumane twarze świętych i aniołów z tych marmurowo-drewniano-metalowych poliptyków emanują światłem złoceń, czerwieni i błękitów.
źródło: NKJP: Melania Tutak: Kto przybywa morzem, chce nas ograbić..., Dziennik Polski, 2008-08-16
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m3
liczba pojedyncza liczba mnoga M. poliptyk
poliptyki
D. poliptyku
poliptyków
C. poliptykowi
poliptykom
B. poliptyk
poliptyki
N. poliptykiem
poliptykami
Ms. poliptyku
poliptykach
W. poliptyku
poliptyki
-
gr. polýptychos 'wielokrotnie złożony'