spowiedź - Wielki słownik języka polskiego PAN

1.

wyznanie grzechów duchownemu w celu nawrócenia się i pojednania z Bogiem

CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

Religia – kościół

sakramenty i obrzędy religijne

hiperonimy:

wyznanie

częsta, ostatnia, pierwsza; dobra, szczera; generalna, indywidualna; święta, wielkanocna; moja, nasza spowiedź; spowiedź święta, zbiorowa
spowiedź penitenta
spowiedź dla dorosłych, dla dzieci, dla młodzieży; z całego życia
spowiedź i komunia święta, spowiedź i pokuta; liturgia i spowiedź, modlitwa i spowiedź
forma, formuła, praktyka, sakrament, tajemnica spowiedzi; w czasie spowiedzi
kartka, kolejka; okazja do spowiedzi; kartka od spowiedzi
słuchać, wysłuchać / wysłuchiwać spowiedzi;
słuchanie spowiedzi
odbyć / odbywać, zacząć spowiedź
chodzić, iść, pójść, przychodzić, przygotowywać się, przystąpić / przystępować do spowiedzi; być u spowiedzi; korzystać, skorzystać ze spowiedzi
prosić o spowiedź
wyznać coś na spowiedzi

	[...] nie pracujemy w niedzielę, nie tańczymy w wielkim poście i w piątki, chodzimy do spowiedzi i komunii przynajmniej raz w roku. źródło: NKJP: Tadeusz Bartoś: Wolność, równość, katolicyzm, 2007
	Do wielkanocnej spowiedzi często przychodzą osoby, które nie korzystały z sakramentu pokuty przez lata. źródło: NKJP: Ks. prałat Edmund Podzielny Krzysztof Ogiolda: Nie bój się spowiedzi, 2006
	W spotkaniu z Ojcem Świętym uczestniczyć będzie ok. 200 tys. osób. 1000 księży będzie słuchać spowiedzi w 24 językach. źródło: NKJP: Spotkanie z młodzieżą, Dziennik Polski - Świat, 2002-07-23
	Zastanawiamy się nad naszą grzesznością prawie wyłącznie w kontekście wyznania grzechów w czasie spowiedzi sakramentalnej. źródło: NKJP: Paweł Kosiński SJ: Obudzić serce, 2000
	[...] w Kościele katolickim księdza obowiązuje tajemnica spowiedzi [...]. źródło: NKJP: Jarosław Makowski: Kobiety uczą kościół, 2007

część mowy: rzeczownik

rodzaj gramatyczny: ż

Rzeczownik od przedrostkowego czasownika * spowiedzieć się / spowiadać się
Zob. powiedzieć