-
pot.
w dużym stopniu, tak że mówiący czuje coś z tego powodu
-
-
-
|
Pioruńsko długo załatwiało się wtedy wszystkie formalności, a blacha stała na kolejowej bocznicy, to się bałem, że zanim to wszystko pozałatwiam, to mi postojowego wyliczą tyle, że się okaże, że się nie opłacało sprowadzać tej blachy.
źródło: NKJP: Sukces drukowany, Nowa Trybuna Opolska, 2006
|
|
Po obiedzie prawdziwy Portugalczyk wypije obowiązkową kawę. Małą i pioruńsko mocną.
źródło: NKJP: Miesiąc na 100 procent, Dziennik Polski, 2006-07-11
|
|
Stanął przy otwartym oknie, z rozkoszą wdychał czyste powietrze. - Rzeczywiście pioruńsko duszno - powiedział ktoś za nim.
źródło: NKJP: Andrzej Zbych: Stawka większa niż życie, 1967
|
|
To, że dzieciaka nie było wtedy z nimi, to pioruńsko dziwna sprawa. Niewytłumaczalna.
źródło: NKJP: Andrzej Sapkowski: Miecz przeznaczenia, 1992
|
-
część mowy: nie określono
-
pioruńsko _ Cz., Przym. st. równy, Przysł. st. równy - cecha stopniowalna |
szyk: stały: antepozycja |
-
CHRONOLOGIZACJA:
1862,
Niewiasta, nr 30, polona.pl
Data ostatniej modyfikacji: 20.06.2024