prozaizm
-
jęz. lit. wyrażenie świadomie wprowadzane do utworu poetyckiego, charakterystyczne raczej dla mowy potocznej czy innych odmian języka niż dla poezji
-
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Działalność artystyczna człowieka
literatura
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Język -
- stosować prozaizmy
- nagromadzenie prozaizmów
-
Pojawienie się prozaizmu może być wynikiem nieudolności pisarza, częściej jednak jest zamierzonym zabiegiem i zyskuje nacechowanie stylistyczne [...].
źródło: NKJP: Internet
Jego poemat o ciężkiej pracy flisaka [...] jest pogodny i żartobliwy. Dzieje się to w dużej mierze za sprawą stylu, w którym klasycyzująca topika sąsiaduje z prozaizmami, anegdota - z fachową terminologią flisacką.
źródło: NKJP: Jerzy Ziomek: Renesans, 1973
Jeśli dodać [...] nonszalancję formalną i manifestacyjne prozaizmy, zdaje się, że autor „Traktatu poetyckiego” chce przekazać nam przesłanie, które brzmiałoby: poezja jest w tym wszystkim najmniej ważna.
źródło: NKJP: Piotr Bratkowski: Niech to nie będzie wiersz, Gazeta Wyborcza, 1994-09-29
Były to konstrukcje często niedbałe i bezładne, tworzone z widoczną nonszalancją, w języku będącym mieszaniną autentycznego bogactwa i odkrywczości [...], ale jednocześnie dziwacznych i pretensjonalnych nowotworów, prozaizmów i trywializmów, które spychały tę twórczość w stronę zwyczajnej grafomanii.
źródło: NKJP: Artur Hutnikiewicz: Młoda Polska, 1994
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m3
liczba pojedyncza liczba mnoga M. prozaizm
prozaizmy
D. prozaizmu
prozaizmów
C. prozaizmowi
prozaizmom
B. prozaizm
prozaizmy
N. prozaizmem
prozaizmami
Ms. prozaizmie
prozaizmach
W. prozaizmie
prozaizmy
-
fr. prosaïsme