-
2.
pozycja zajmowana w hierarchii wojskowej bądź urzędowej, związana z określonymi uprawnieniami -
[raŋga] lub [ranga]
-
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Wojsko i wojna
osoby związane z wojskiem i wojną
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Funkcjonowanie państwa
urzędy i ich funkcjonowanie -
- ranga urzędnicza, wojskowa
- ranga generała, kapitana, porucznika, pułkownika; dyrektora, ministra, podsekretarza, sekretarza, wiceministra, wicepremiera
- oficer, żołnierz; urzędnik w randze kogoś
- niski, wysoki; młodszy, starszy; równy rangą
- odpowiadać randze
- otrzymać, uzyskać rangę
-
Do Bogurzyna kilkakrotnie przyjeżdżali wysokiej rangi urzędnicy ministerstwa.
źródło: NKJP: K.Jakubowski: Problemów z Bogurzynem ciąg dalszy: Ministerstwo rezygnuje, Tygodnik Ciechanowski, 2007-03-12
Było ich kilkudziesięciu. Dowodził nimi wysoki, szczupły oficer w randze generała.
źródło: NKJP: Wojciech Jagielski: Modlitwa o deszcz, 2002
[...] panie podchorąży, jako starszy rangą życzę sobie widzieć pana w najbliższym czasie, kiedy tylko ustali pan grafik służby.
źródło: NKJP: Mirosław M. Bujko: Wyspy szerszenia, 2008
Zgodnie z zasadami ustalonymi na kongresie wiedeńskim w 1815 r. [...] najwyższą rangą przedstawiciela zagranicznego była ranga ambasadora.
źródło: NKJP: Longin Pastusiak: Prezydenci Stanów Zjednoczonych Ameryki, 1999
Po skończonym badaniu [...] skorzystał z przysługującego dygnitarzom 4 pierwszych rang przywileju i zajął miejsce nie na sali, a na podium sędziowskim, swą obecnością zbijając zupełnie z tropu kolejnych świadków.
źródło: NKJP: Zbrodnia ojca Bazylego, Dziennik Polski, 2001-06-09
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: ż
liczba pojedyncza liczba mnoga M. ranga
rangi
D. rangi
rang
C. randze
rangom
B. rangę
rangi
N. rangą
rangami
Ms. randze
rangach
W. rango
rangi
-
+ ranga + (KOGO) -
niem. Rang