-
1.b
świadczący o czyimś wzburzeniu - stanie psychicznym -
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Stany psychiczne człowieka
emocje i uczucia -
- wzburzony głos, oddech; wzburzona twarz
-
Muzyka za ścianą urwała się nagle, słyszała tylko wzburzone głosy, tupot przestraszonych stóp. Za oknem narastał groźnie uporczywy sygnał nadjeżdżającego radiowozu.
źródło: NKJP: Manuela Gretkowska: Sceny z życia pozamałżeńskiego, 2003
Uczynił się wielki zgiełk, zgiełk bez słów, wypełniony wzburzonymi oddechami, mściwym posapywaniem, milczącym buntem tłumu.
źródło: NKJP: Bogdan Wojdowski: Chleb rzucony umarłym, 1971
-
część mowy: przymiotnik
Stopień równy
liczba pojedyncza m1 m2 m3 n1, n2 ż M. wzburzony
wzburzony
wzburzony
wzburzone
wzburzona
D. wzburzonego
wzburzonego
wzburzonego
wzburzonego
wzburzonej
C. wzburzonemu
wzburzonemu
wzburzonemu
wzburzonemu
wzburzonej
B. wzburzonego
wzburzonego
wzburzony
wzburzone
wzburzoną
N. wzburzonym
wzburzonym
wzburzonym
wzburzonym
wzburzoną
Ms. wzburzonym
wzburzonym
wzburzonym
wzburzonym
wzburzonej
liczba mnoga p1 m1 ndepr m1 depr pozostałe M. wzburzeni
wzburzeni
wzburzone
wzburzone
D. wzburzonych
wzburzonych
wzburzonych
wzburzonych
C. wzburzonym
wzburzonym
wzburzonym
wzburzonym
B. wzburzonych
wzburzonych
wzburzonych
wzburzone
N. wzburzonymi
wzburzonymi
wzburzonymi
wzburzonymi
Ms. wzburzonych
wzburzonych
wzburzonych
wzburzonych
-
Zob. burzyć