zatriumfować - Wielki słownik języka polskiego PAN

1.

książk. zwyciężyć

[zatrjumfować] lub [zatrjũfować], lub [zatryjumfować], lub [zatryjũfować], rzadziej [zatrijumfować] lub [zatriũfować]

CODZIENNE ŻYCIE CZŁOWIEKA

Sport

czynności związane ze sportem

CODZIENNE ŻYCIE CZŁOWIEKA

Czas wolny

gry i zabawy

CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

Wojsko i wojna

czynności, przedmioty, miejsca związane z wojskiem i wojną

	synonimy:	wygrać zwyciężyć
	antonimy:	przegrać

komunizm, materializm, optymizm, zdrowy rozsądek zatriumfował; biurokracja, demokracja, młodość, odwaga, oszczędność, przemoc, radość, sprawiedliwość, starość, zgoda zatriumfowała; dobro, prawo, zło zatriumfowało; uczucia zatriumfowały
zatriumfować nad młodością, nad prawdą, nad złem; nad konkurentem, nad przeciwnikiem, nad wrogiem
zatriumfować w finale, w konkursie, w meczu, w rozgrywkach; w wyborach; w jakiejś dziedzinie
zatriumfować ostatecznie

	Izrael zatriumfował ostatecznie nad swoimi wrogami i rozpoczął jedyny w swoich dziejach okres mocarstwowości. źródło: NKJP: Zenon Kosidowski: Opowieści biblijne, 1996
	Ekstremizm nie zatriumfuje w Indiach nad demokracją. źródło: NKJP: Wojciech Jagielski: Największa demokracja świata, Gazeta Wyborcza, 1996-10-04
	Czy Thomas Muster po raz pierwszy, czy Michel Chang po raz drugi zatriumfuje w niedzielnym finale Roland Garros? źródło: NKJP: Robert Sołtyk: Thomas Muster i Michael Chang w finale Roland Garros, Gazeta Wyborcza, 1995-06-10
	Senior Trapattoni to wielce utytułowany szkoleniowiec. Wierzę, że w tym sezonie Bayern pod jego wodzą wreszcie zatriumfuje w Bundeslidze. źródło: NKJP: Thomas Helmer specjalnie dla „Gazety”, Gazeta Wyborcza, 1996-09-05
	Po zwycięstwie Herakliusza nad Persami zatriumfowała w Konstantynopolu moda orientalna tak w kroju, jak i w ornamentach sukien. źródło: KWSJP: Janina Kłosińska: Sztuka bizantyńska, 1975

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	zatriumfowałem +(e)m zatriumfował	zatriumfowałam +(e)m zatriumfowała	zatriumfowałom +(e)m zatriumfowało	zatriumfowaliśmy +(e)śmy zatriumfowali	zatriumfowałyśmy +(e)śmy zatriumfowały
2 os.	zatriumfowałeś +(e)ś zatriumfował	zatriumfowałaś +(e)ś zatriumfowała	zatriumfowałoś +(e)ś zatriumfowało	zatriumfowaliście +(e)ście zatriumfowali	zatriumfowałyście +(e)ście zatriumfowały
3 os.	zatriumfował	zatriumfowała	zatriumfowało	zatriumfowali	zatriumfowały

bezosobnik: zatriumfowano

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		zatriumfujmy
2 os.	zatriumfuj	zatriumfujcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	zatriumfowałbym bym zatriumfował	zatriumfowałabym bym zatriumfowała	zatriumfowałobym bym zatriumfowało	zatriumfowalibyśmy byśmy zatriumfowali	zatriumfowałybyśmy byśmy zatriumfowały
2 os.	zatriumfowałbyś byś zatriumfował	zatriumfowałabyś byś zatriumfowała	zatriumfowałobyś byś zatriumfowało	zatriumfowalibyście byście zatriumfowali	zatriumfowałybyście byście zatriumfowały
3 os.	zatriumfowałby by zatriumfował	zatriumfowałaby by zatriumfowała	zatriumfowałoby by zatriumfowało	zatriumfowaliby by zatriumfowali	zatriumfowałyby by zatriumfowały

bezosobnik: zatriumfowano by

bezokolicznik: zatriumfować

imiesłów przysłówkowy uprzedni: zatriumfowawszy

gerundium: zatriumfowanie

rodzaj gramatyczny: dk

odpowiednik aspektowy: triumfować

	+	zatriumfować	+	nad KIM/CZYM
	+	zatriumfować	+	GDZIE

Pochodny od triumfować