-
w dawnych czasach sługa książęcy opiekujący się psami łowczymi
-
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Tradycja
świat dawnych epok i wydarzenia historyczne
CZŁOWIEK I PRZYRODA
Świat zwierząt
hodowla i opieka nad zwierzętami; człowiek wobec zwierząt
-
|
[...] ciężar utrzymania książęcych psiarni wraz z ich opiekunami, psarami, już zapewne od 2 połowy XIII w. stopniowo zaczął być przejmowany przez rozbudowywaną w tym czasie sieć wiejskich dworów.
źródło: Agnieszka Samsonowicz: Łowiectwo w Polsce Piastów i Jagiellonów, 1991 (books.google.pl)
|
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny:
m1
|
liczba pojedyncza |
liczba mnoga |
|
| M. |
psar
|
psarowie
|
ndepr |
psary
|
depr |
| D. |
psara
|
psarów
|
|
| C. |
psarowi
|
psarom
|
|
| B. |
psara
|
psarów
|
|
| N. |
psarem
|
psarami
|
|
| Ms. |
psarze
|
psarach
|
|
| W. |
psarze
|
psarowie
|
ndepr |
psary
|
depr |
-
stp derywat od pies (zob.) pьsarь (Bańk) zachowane w częstej nazwie miejscowości Psary
CHRONOLOGIZACJA:
1228,
SStp
W postaci: psarz
Data ostatniej modyfikacji: 15.01.2025