kulawieć - Wielki słownik języka polskiego PAN

Definicja

1.

pot. kuleć - iść nierówno, chwiejąc się na boki, z powodu utraty sprawności jednej nogi lub obu nóg

Kwalifikacja tematyczna

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA FIZYCZNA

Choroby i ich leczenie

przyczyny, objawy i skutki chorób

CZŁOWIEK I PRZYRODA

Świat zwierząt

zwyczaje i zachowania zwierząt

Relacje znaczeniowe

synonimy:

chromać
chromieć
kulawić
kulawić się
kuleć

Cytaty

Oddałem konia na zajeżdżanie pod siodło i doznał on tam urazu, wskutek czego teraz kulawieje.

źródło: Internet: specprawnik.pl

Okazało się, że jest jeden trup i jedna nadgryziona kurka, która kulawieje. Czy można taką kurę jeszcze zjeść, czy ma ona raczej wściekliznę lub jakieś zakażenie?

źródło: Internet: forum.woliera.com

Odmiana

część mowy: czasownik

aspekt: niedokonany

Tryb oznajmujący

Czas teraźniejszy

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.	kulawieję	kulawiejemy
2 os.	kulawiejesz	kulawiejecie
3 os.	kulawieje	kulawieją

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	kulawiałem +(e)m kulawiał	kulawiałam +(e)m kulawiała	kulawiałom +(e)m kulawiało	kulawieliśmy +(e)śmy kulawieli	kulawiałyśmy +(e)śmy kulawiały
2 os.	kulawiałeś +(e)ś kulawiał	kulawiałaś +(e)ś kulawiała	kulawiałoś +(e)ś kulawiało	kulawieliście +(e)ście kulawieli	kulawiałyście +(e)ście kulawiały
3 os.	kulawiał	kulawiała	kulawiało	kulawieli	kulawiały

bezosobnik: kulawiano

Czas przyszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	będę kulawiał będę kulawieć	będę kulawiała będę kulawieć	będę kulawiało będę kulawieć	będziemy kulawieli będziemy kulawieć	będziemy kulawiały będziemy kulawieć
2 os.	będziesz kulawiał będziesz kulawieć	będziesz kulawiała będziesz kulawieć	będziesz kulawiało będziesz kulawieć	będziecie kulawieli będziecie kulawieć	będziecie kulawiały będziecie kulawieć
3 os.	będzie kulawiał będzie kulawieć	będzie kulawiała będzie kulawieć	będzie kulawiało będzie kulawieć	będą kulawieli będą kulawieć	będą kulawiały będą kulawieć

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		kulawiejmy
2 os.	kulawiej	kulawiejcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	kulawiałbym bym kulawiał	kulawiałabym bym kulawiała	kulawiałobym bym kulawiało	kulawielibyśmy byśmy kulawieli	kulawiałybyśmy byśmy kulawiały
2 os.	kulawiałbyś byś kulawiał	kulawiałabyś byś kulawiała	kulawiałobyś byś kulawiało	kulawielibyście byście kulawieli	kulawiałybyście byście kulawiały
3 os.	kulawiałby by kulawiał	kulawiałaby by kulawiała	kulawiałoby by kulawiało	kulawieliby by kulawieli	kulawiałyby by kulawiały

bezosobnik: kulawiano by

bezokolicznik: kulawieć

imiesłów przysłówkowy współczesny: kulawiejąc

gerundium: kulawienie

rodzaj gramatyczny: ndk

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
M.	kulawienie	kulawienia
D.	kulawienia	kulawień
C.	kulawieniu	kulawieniom
B.	kulawienie	kulawienia
N.	kulawieniem	kulawieniami
Ms.	kulawieniu	kulawieniach
W.	kulawienie	kulawienia

imiesłów przymiotnikowy czynny: kulawiejący

	liczba pojedyncza
	m1	m2	m3	n1, n2	ż
	M.	kulawiejący	kulawiejący	kulawiejący	kulawiejące	kulawiejąca
D.	kulawiejącego	kulawiejącego	kulawiejącego	kulawiejącego	kulawiejącej
C.	kulawiejącemu	kulawiejącemu	kulawiejącemu	kulawiejącemu	kulawiejącej
B.	kulawiejącego	kulawiejącego	kulawiejący	kulawiejące	kulawiejącą
N.	kulawiejącym	kulawiejącym	kulawiejącym	kulawiejącym	kulawiejącą
Ms.	kulawiejącym	kulawiejącym	kulawiejącym	kulawiejącym	kulawiejącej

	liczba mnoga
	p1	m1 ndepr	m1 depr	pozostałe
	M.	kulawiejący	kulawiejący	kulawiejące	kulawiejące
D.	kulawiejących	kulawiejących	kulawiejących	kulawiejących
C.	kulawiejącym	kulawiejącym	kulawiejącym	kulawiejącym
B.	kulawiejących	kulawiejących	kulawiejących	kulawiejące
N.	kulawiejącymi	kulawiejącymi	kulawiejącymi	kulawiejącymi
Ms.	kulawiejących	kulawiejących	kulawiejących	kulawiejących

Pochodzenie

Zob. kuleć