słaboduszny

  • przest.  taki, który nie posiada szczególnych zalet duchowych, jest bojaźliwy i niewytrwały
  • CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

    Usposobienie człowieka

    cechy charakteru, temperamentu, zdolności i umiejętności

  • Wiceprzewodniczący Komitetu, Jan Ptasiński, kpił ze „słabodusznych, o miękkim charakterze i bez kręgosłupa partyjnego”, którzy „poczęli rozpowszechniać atmosferę dziecięcej wstydliwości”.

    źródło: Puls, 1992 (books.google.pl)

  • część mowy: przymiotnik


    Stopień równy

    liczba pojedyncza
    m1 m2 m3 n1, n2 ż
    M. słaboduszny
    słaboduszny
    słaboduszny
    słaboduszne
    słaboduszna
    D. słabodusznego
    słabodusznego
    słabodusznego
    słabodusznego
    słabodusznej
    C. słabodusznemu
    słabodusznemu
    słabodusznemu
    słabodusznemu
    słabodusznej
    B. słabodusznego
    słabodusznego
    słaboduszny
    słaboduszne
    słaboduszną
    N. słabodusznym
    słabodusznym
    słabodusznym
    słabodusznym
    słaboduszną
    Ms. słabodusznym
    słabodusznym
    słabodusznym
    słabodusznym
    słabodusznej
    W. słaboduszny
    słaboduszny
    słaboduszny
    słaboduszne
    słaboduszna
    liczba mnoga
    p1 m1 ndepr m1 depr pozostałe
    M. słaboduszni
    słaboduszni
    słaboduszne
    słaboduszne
    D. słabodusznych
    słabodusznych
    słabodusznych
    słabodusznych
    C. słabodusznym
    słabodusznym
    słabodusznym
    słabodusznym
    B. słabodusznych
    słabodusznych
    słabodusznych
    słaboduszne
    N. słabodusznymi
    słabodusznymi
    słabodusznymi
    słabodusznymi
    Ms. słabodusznych
    słabodusznych
    słabodusznych
    słabodusznych
    W. słaboduszni
    słaboduszni
    słaboduszne
    słaboduszne
  • Zob. słaby
    Zob. dusza

CHRONOLOGIZACJA:
1841, Stanisław Plater, Mała encyklopedya polska, t. 1, A–K, books.google.pl
Data ostatniej modyfikacji: 27.08.2024