rozmarnić - Wielki słownik języka polskiego PAN

daw. zużyć niepotrzebnie albo niewłaściwie

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Ocena i wartościowanie

wola, postawy, nastawienie człowieka wobec świata i życia

CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

Finanse

czynności, przedmioty związane z pieniędzmi

	synonimy:	przeputać prześwistać puścić roztrwonić
	hiperonimy:	stracić

Wydaje się jej, że jakbym nie rozmarnił tych skarbów na obcych babach, to by teraz dla niej były.

źródło: Józef Morton: Mój drugi ożenek, 1965 (books.google.pl)

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	rozmarniłem +(e)m rozmarnił	rozmarniłam +(e)m rozmarniła	rozmarniłom +(e)m rozmarniło	rozmarniliśmy +(e)śmy rozmarnili	rozmarniłyśmy +(e)śmy rozmarniły
2 os.	rozmarniłeś +(e)ś rozmarnił	rozmarniłaś +(e)ś rozmarniła	rozmarniłoś +(e)ś rozmarniło	rozmarniliście +(e)ście rozmarnili	rozmarniłyście +(e)ście rozmarniły
3 os.	rozmarnił	rozmarniła	rozmarniło	rozmarnili	rozmarniły

bezosobnik: rozmarniono

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		rozmarnijmy
2 os.	rozmarnij	rozmarnijcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	rozmarniłbym bym rozmarnił	rozmarniłabym bym rozmarniła	rozmarniłobym bym rozmarniło	rozmarnilibyśmy byśmy rozmarnili	rozmarniłybyśmy byśmy rozmarniły
2 os.	rozmarniłbyś byś rozmarnił	rozmarniłabyś byś rozmarniła	rozmarniłobyś byś rozmarniło	rozmarnilibyście byście rozmarnili	rozmarniłybyście byście rozmarniły
3 os.	rozmarniłby by rozmarnił	rozmarniłaby by rozmarniła	rozmarniłoby by rozmarniło	rozmarniliby by rozmarnili	rozmarniłyby by rozmarniły

bezosobnik: rozmarniono by

bezokolicznik: rozmarnić

imiesłów przysłówkowy uprzedni: rozmarniwszy

gerundium: rozmarnienie

rodzaj gramatyczny: dk

imiesłów przymiotnikowy bierny: rozmarniony

+

rozmarnić

+

CO