dostrzec - Wielki słownik języka polskiego PAN

1.

zobaczyć coś, co nie jest dobrze widoczne

[dostszec] lub pot. [dosczszec] lub pot. [doszczszec]

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA FIZYCZNA

Budowa i funkcjonowanie ciała ludzkiego

zmysły

	synonimy:	dojrzeć doślepić
	hiperonimy:	zobaczyć

dostrzec błysk, cień, księżyc, napis, sylwetkę, ślad, światło, twarz, znajomych; faul; podobieństwo
dostrzec kątem oka
dostrzec na ekranie, na niebie, na stole, na twarzy, na zdjęciu
dostrzec przez lornetkę, przez okno
dostrzec kogoś w tłumie; coś w czyichś oczach, kogoś/coś w lusterku; w ciemnościach, w mroku; w porę
dostrzec coś z ukrycia
nagle, późno, wreszcie dostrzec
próbować dostrzec

	Sadowiąc się za stołem, dostrzegł na ścianie prostokątny ślad po fotografii. źródło: NKJP: Piotr Zaremba: Plama na suficie, 2004
	Na odgałęzieniu drogi, wiodącej do lasu, dostrzegli świeże ślady opon ciągnika. źródło: NKJP: S. Żagiel: Polowanie na Bobra, Tygodnik Ciechanowski, 2006-01-02
	Błysk tej ogromnej eksplozji można było dostrzec przez zwykłą lornetkę, choć nastąpiła ona na drugim końcu Wszechświata, aż 10 mld lat świetlnych od Ziemi. źródło: NKJP: Piotr Cieśliński, Bohdan Paczyński: Nie potrafimy sobie wyobrazić tak dużej katastrofy, Gazeta Wyborcza, 1999-03-26
	Wystarczyło na chwilę wytężyć wzrok, by dostrzec, że poszycie kadłuba zrobione jest z arkuszy grubej tektury falistej, oklejonych błyszczącym sreberkiem. źródło: NKJP: Magdalena Tulli: Skaza, 2006
	Nie wiem, kiedy nas wyprowadzili. Kątem oka dostrzegłem, jak żona płacze, ktoś wepchnął mnie do samochodu. źródło: NKJP: Majka Lisińska-Kozioł: Człowiek z zajezdni, Dziennik Polski, 2000-03-31

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	dostrzegłem +(e)m dostrzegł	dostrzegłam +(e)m dostrzegła	dostrzegłom +(e)m dostrzegło	dostrzegliśmy +(e)śmy dostrzegli	dostrzegłyśmy +(e)śmy dostrzegły
2 os.	dostrzegłeś +(e)ś dostrzegł	dostrzegłaś +(e)ś dostrzegła	dostrzegłoś +(e)ś dostrzegło	dostrzegliście +(e)ście dostrzegli	dostrzegłyście +(e)ście dostrzegły
3 os.	dostrzegł	dostrzegła	dostrzegło	dostrzegli	dostrzegły

bezosobnik: dostrzeżono

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		dostrzeżmy
2 os.	dostrzeż	dostrzeżcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	dostrzegłbym bym dostrzegł	dostrzegłabym bym dostrzegła	dostrzegłobym bym dostrzegło	dostrzeglibyśmy byśmy dostrzegli	dostrzegłybyśmy byśmy dostrzegły
2 os.	dostrzegłbyś byś dostrzegł	dostrzegłabyś byś dostrzegła	dostrzegłobyś byś dostrzegło	dostrzeglibyście byście dostrzegli	dostrzegłybyście byście dostrzegły
3 os.	dostrzegłby by dostrzegł	dostrzegłaby by dostrzegła	dostrzegłoby by dostrzegło	dostrzegliby by dostrzegli	dostrzegłyby by dostrzegły

bezosobnik: dostrzeżono by

bezokolicznik: dostrzec

imiesłów przysłówkowy uprzedni: dostrzegłszy

gerundium: dostrzeżenie

rodzaj gramatyczny: dk

imiesłów przymiotnikowy bierny: dostrzeżony

odpowiednik aspektowy: dostrzegać

Rz_osobowy	+	dostrzec	+	KOGO/CO
Rz_osobowy	+	dostrzec	+	że ZDANIE \| ZDANIE PYTAJNOZALEŻNE

Zob. strzec