dostrzec - Wielki słownik języka polskiego PAN

2.

uświadomić sobie istnienie lub wagę czegoś

[dostszec] lub pot. [dosczszec] lub pot. [doszczszec]

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Działalność intelektualna człowieka

nazwy działań intelektualnych człowieka

synonimy:

dojrzeć
zobaczyć

badacz, czytelnik, krytyk, obserwator; świat dostrzegł; komisja dostrzegła
dostrzec analogię, błędy, braki, jakiś fakt, konieczność, konsekwencje czegoś, korzyści, jakąś możliwość, nieprawidłowości, objawy, piękno, jakąś potrzebę, pozytywy, problem, przejaw czegoś, różnicę, sprzeczności, czyjś talent, wady, wysiłki, zagrożenie, zalety; w czymś fałsz, interes, sens, szansę
dostrzec gołym okiem
dostrzec bez trudu
dostrzec ze zdumieniem
łatwo, natychmiast, szybko; słusznie, trafnie, wyraźnie dostrzec
potrafić, umieć dostrzec; coś pozwala dostrzec

	Po raz pierwszy jakaś kobieta dostrzegła w nim coś więcej, komplementowała go. źródło: NKJP: Życie u wód, Dziennik Polski, 2001-07-27
	Nasza służba i praca zostały dostrzeżone i docenione przez władze i społeczeństwo. źródło: NKJP: A. Melnicka: Policja już w nowej siedzibie, Tygodnik Ciechanowski, 2007-12-21
	Postanowił jednak się obrazić, a zrobił to z miną skrzywdzonego chłopczyka, choć ona od razu dostrzegła w tym fałsz. źródło: NKJP: Mirosław M. Bujko: Czerwony byk, 2007
	Terapia osób niepełnosprawnych zmierza w kierunku ich pełnego uczestnictwa w życiu społecznym. Czy jednak społeczeństwo potrafi dostrzec, że mają oni w nim swoje miejsce? źródło: NKJP: e: Miejsce w świecie, Nowiny Raciborskie, 2006-02-21
	Parlamentarzyści [...] nowelizowali przepisy, ale najwidoczniej zabrakło im wyobraźni i nie dostrzegli, jakie będą konsekwencje ich decyzji. źródło: NKJP: R. Nadaj: Efekt radosnej twórczości parlamentu...: Kolejki w wydziale komunikacji, Tygodnik Ciechanowski, 2002-03-17

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	dostrzegłem +(e)m dostrzegł	dostrzegłam +(e)m dostrzegła	dostrzegłom +(e)m dostrzegło	dostrzegliśmy +(e)śmy dostrzegli	dostrzegłyśmy +(e)śmy dostrzegły
2 os.	dostrzegłeś +(e)ś dostrzegł	dostrzegłaś +(e)ś dostrzegła	dostrzegłoś +(e)ś dostrzegło	dostrzegliście +(e)ście dostrzegli	dostrzegłyście +(e)ście dostrzegły
3 os.	dostrzegł	dostrzegła	dostrzegło	dostrzegli	dostrzegły

bezosobnik: dostrzeżono

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		dostrzeżmy
2 os.	dostrzeż	dostrzeżcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	dostrzegłbym bym dostrzegł	dostrzegłabym bym dostrzegła	dostrzegłobym bym dostrzegło	dostrzeglibyśmy byśmy dostrzegli	dostrzegłybyśmy byśmy dostrzegły
2 os.	dostrzegłbyś byś dostrzegł	dostrzegłabyś byś dostrzegła	dostrzegłobyś byś dostrzegło	dostrzeglibyście byście dostrzegli	dostrzegłybyście byście dostrzegły
3 os.	dostrzegłby by dostrzegł	dostrzegłaby by dostrzegła	dostrzegłoby by dostrzegło	dostrzegliby by dostrzegli	dostrzegłyby by dostrzegły

bezosobnik: dostrzeżono by

bezokolicznik: dostrzec

imiesłów przysłówkowy uprzedni: dostrzegłszy

gerundium: dostrzeżenie

rodzaj gramatyczny: dk

imiesłów przymiotnikowy bierny: dostrzeżony

odpowiednik aspektowy: dostrzegać

Rz_osobowy	+	dostrzec	+	KOGO/CO + (w KIM/CZYM)
Rz_osobowy	+	dostrzec	+	że ZDANIE \| ZDANIE PYTAJNOZALEŻNE

Zob. strzec