służebny I - Wielki słownik języka polskiego PAN

1.

związany ze służbą - pracą na rzecz jakiejś społeczności lub dla realizacji określonego celu

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Ocena i wartościowanie

wola, postawy, nastawienie człowieka wobec świata i życia

CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

Zasady współżycia społecznego

zwroty grzecznościowe i zachowania akceptowane społecznie

	Sejm z założenia ma być służebny dla kraju, a jest miejscem prywaty i politycznych potyczek. źródło: NKJP: Czytelnicy: Forum czytelników, Gazeta Poznańska, 2004-02-02
	- Zarząd Miasta pełni funkcję służebną wobec radnych i musi wprowadzać uchwalone przez nich prawa - zapowiada pani wiceprezydent. źródło: NKJP: Iza Walarowska: Handel, Gazeta Wyborcza, 1996-08-26
	Rzecznik praw obywatelskich z racji swojej dominującej pozycji [...] powinien mieć postawę szczególnie służebną w stosunku do poszczególnych rzeczników. źródło: NKJP: 5. posiedzenie Senatu RP, stenogram, wersja robocza
	Proboszcz [...], tak jak Chrystus podczas Ostatniej Wieczerzy, dla podkreślenia służebnej roli kapłana umył nogi dwunastu mężczyznom, w tym wszystkim swoim wikariuszom. źródło: NKJP: PIL: Z życia Konina, Gazeta Poznańska, 2006-04-15

część mowy: przymiotnik

Stopień równy

	+	służebny	+	(dla KOGO \| wobec KOGO \| w stosunku do KOGO)
szyk: neutralny