-
2.
grunt, z którego na mocy prawa w określonym zakresie mogły korzystać osoby niebędące jego właścicielami -
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Prawo i łamanie prawa
regulacje prawne
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Tradycja
świat dawnych epok i wydarzenia historyczne -
hiperonimy: grunt
-
Po uwłaszczeniu chłopów w Galicji w XIX w. włościanom przypadły serwituty, na których mieli prawo wypasać bydło i zbierać chrust.
źródło: NKJP: Henryk Szewczyk: Tęsknota za serwitutami, Gazeta Krakowska, 2004-10-29
[Był] zwyczaj gromadnego roszenia słomy lnianej na serwitucie [...].
źródło: Materiały Zachodniopomorskie, 1967 (books.google.pl)
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m3
liczba pojedyncza liczba mnoga M. serwitut
serwituty
D. serwitutu
serwitutów
C. serwitutowi
serwitutom
B. serwitut
serwituty
N. serwitutem
serwitutami
Ms. serwitucie
serwitutach
W. serwitucie
serwituty
Inne uwagi
Zwykle lm
-
łac. servitus, servitutis 'służenie, służba'