-
daw.
zachowanie wskazujące na to, że ktoś odznacza się prymitywnym humorem i jest zainteresowany głównie zaspokajaniem takich zmysłowych potrzeb, jak jedzenie albo seks
-
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Usposobienie człowieka
-
|
W „Księdzu Plebanie” na zalecanki i miejskie rubaszeństwa lokaja odpowiada słudze narratora młoda chłopka [...].
źródło: Zdzisław Skwarczyński: Chłop i sprawa chłopska w romansie stanisławowskim, 1950 (books.google.pl)
|
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny:
n2
|
liczba pojedyncza |
liczba mnoga |
|
| M. |
rubaszeństwo
|
rubaszeństwa
|
|
| D. |
rubaszeństwa
|
rubaszeństw
|
|
| C. |
rubaszeństwu
|
rubaszeństwom
|
|
| B. |
rubaszeństwo
|
rubaszeństwa
|
|
| N. |
rubaszeństwem
|
rubaszeństwami
|
|
| Ms. |
rubaszeństwie
|
rubaszeństwach
|
|
| W. |
rubaszeństwo
|
rubaszeństwa
|
|
-
|
+ |
rubaszeństwo |
+ |
|
-
CHRONOLOGIZACJA:
1778,
SL
Data ostatniej modyfikacji: 30.09.2024