zawistnie

  • książk.  w sposób wyrażający zawiść
  • CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

    Stany psychiczne człowieka

    emocje i uczucia

  • Jest zwykle młody, przedsiębiorczy i jeździ dobrym samochodem. Zazwyczaj kupuje jakąś ruderę położoną dość blisko granicy i zaczyna ją natychmiast remontować. Miejscowi myślą o nich trochę zawistnie: pewnie tych Polaków Unia wspiera.

    źródło: NKJP: Cezary Łazarewicz: Szli na zachód osadnicy, Polityka nr 2693, 2009-02-21

    Dba jedynie o to, by się nikomu – w danej chwili dla siebie ważnemu! – nie narazić. I zawistnie patrzy na tych, którym kłamstwa są do życia niepotrzebne.

    źródło: NKJP: Krystyna Bochenek: Krety i pinokia, Dziennik Zachodni, 2004-11-19

    - Poszczęściło ci się, Kagan - burknął ktoś zawistnie. - Dostaniesz od handlarzy spory grosz.

    źródło: NKJP: Iwona Surmik: Talizman złotego smoka, 2002

  • część mowy: przysłówek

    stopień równy zawistnie
    stopień wyższy zawistniej
  • Zob. zawiść

Data ostatniej modyfikacji: 08.10.2024