-
1.
instrument muzyczny wykonany z metalu, mający postać skręconej w pętlę rury zakończonej z jednej strony ustnikiem, a z drugiej rozszerzoną czarą, na którym gra się, wdmuchując powietrze -
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Działalność artystyczna człowieka
muzyka -
hiperonimy: instrument
-
- trąba anielska, archanielska, bojowa, wojskowa
- trąby i surmy
- dźwięk, głos, grzmienie, grzmot, huk, odgłos, ryk, wrzawa trąb
- trąby zagrały, zagrzmiały, zahuczały, zaryczały
- zadąć w trąbę
- zagrać, zatrąbić na trąbie
-
Siedzieliśmy tak blisko orkiestry, że jakaś trąba ryczała mi wprost do ucha.
źródło: NKJP: Michał Choromański: Zazdrość i medycyna, 1979
Nad pomruk tłumu wybijał się co i raz miedziany głos surm i trąb.
źródło: NKJP: Andrzej Sapkowski: Narrenturm, 2002
Nawet najbliżej stojący jednak nie mogli rozróżnić jego głosu wśród dźwięku trąb, bicia dzwonów, warkotu bębnów i ogólnego śpiewu.
źródło: NKJP: Zofia Kossak: Błogosławiona wina, 1953
Znów zagrzmiały instrumenty. Trąby, altówki, tuby, bębny. Wszystko drżało.
źródło: NKJP: Jan Grzegorczyk: Chaszcze, 2009
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: ż
liczba pojedyncza liczba mnoga M. trąba
trąby
D. trąby
trąb
C. trąbie
trąbom
B. trąbę
trąby
N. trąbą
trąbami
Ms. trąbie
trąbach
W. trąbo
trąby
-
psł. *trǫba 'trąba'
Stara pożyczka germ. (st.-w.-niem. trumba 'trąba') albo rom. (por. łac. śred. trumba 'ts.', wł. trumba 'ts.'). Znaczenia 'rura', 'zwój', 'wir powietrzny' rozwinęły się niezależnie.