rączy - Wielki słownik języka polskiego PAN

Definicja

1.b

książk. świadczący o tym, że ktoś porusza się bardzo szybko

Kwalifikacja tematyczna

KATEGORIE FIZYCZNE

Cechy i właściwości materii

ruch i spoczynek

KATEGORIE FIZYCZNE

Cechy i właściwości materii

jakość i intensywność

Relacje znaczeniowe

synonimy:

chyży

Połączenia

rączy chód, skok

Cytaty

Kryjąc głowę pod szeroko rozpostartą płachtą gazety „Morning-News”, przebiegałem rączymi skokami od drzewa do drzewa, od muru do muru.

źródło: NKJP: Marian Brandys: Śladami Stasia i Nel, 1974

Odmiana

część mowy: przymiotnik

Stopień równy

	liczba pojedyncza
	m1	m2	m3	n1, n2	ż
	M.	rączy	rączy	rączy	rącze	rącza
D.	rączego	rączego	rączego	rączego	rączej
C.	rączemu	rączemu	rączemu	rączemu	rączej
B.	rączego	rączego	rączy	rącze	rączą
N.	rączym	rączym	rączym	rączym	rączą
Ms.	rączym	rączym	rączym	rączym	rączej
W.	rączy	rączy	rączy	rącze	rącza

	liczba mnoga
	p1	m1 ndepr	m1 depr	pozostałe
	M.	rączy	rączy	rącze	rącze
D.	rączych	rączych	rączych	rączych
C.	rączym	rączym	rączym	rączym
B.	rączych	rączych	rączych	rącze
N.	rączymi	rączymi	rączymi	rączymi
Ms.	rączych	rączych	rączych	rączych
W.	rączy	rączy	rącze	rącze

Pochodzenie

psł. *rǫčь 'sprawny, zwinny'

Psł.dial. *rǫčь zapewne od psł. *rǫka, mniej prawdopodobny jest związek z wyrazami indoeuropejskimi np. stang. 'dumny, dzielny' czy stind. rńjati. (Bor.)